تاثیر آموزش ذهن آگاهی بر خودنظم بخشی هیجانی و تاب آوری روان شناختی کودکان بدسرپرست

زمینه و هدف: کودکان بدسرپرست بیش از سایر همسالان در معرض خطر رفتارهای غیرانطباقی قرار دارند که در نتیجه به ­کارگیری  درمان های روان شناختی برای آنها بسیار ضروری است؛ بنابراین هدف این­ پژوهش بررسی تاثیر ذهن­ آگاهی کودک ­محور بر خودنظم ­بخشی هیجانی و تاب­ آوری روان­ شناختی کودکان بدسرپرست بود. روش: روش پژوهش حاضر، نیمه ­آزمایشی با طرح پیش­ آزمون- پس­ آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این مطالعه شامل تمامی کودکان بدسرپرست ۹ تا ۱۳ ساله دوره ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ بودند که تعداد ۴۰ نفر از آنهابه شیوه نمونه ­گیری هدفمند، انتخاب شده به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند. سپس مداخله ذهن آگاهی کودک ­محور در طی سه ماه در ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه ای به گروه آزمایش ارائه شد و گروه گواه، این مداخله را دریافت نکرد. همچنین از پرسشنامه های خودنظم ­بخشی هیجانی (گروس و جان، ۲۰۰۳) و تاب­ آوری کودکان و نوجوانان (انگار و لیبنبرگ، ۲۰۰۹) برای جمع ­آوری داده­ ها استفاده شد. تحلیل داده های به دست آمده با شیوه تحلیل کواریانس و با نرم افزار آماری SPSS۲۳ انجام شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که ذهن­ آگاهی کودک­ محور بر خودنظم­ بخشی هیجانی (۰/۰۰۱>P؛ ۹۴/۶۵=F) و تاب آوری روان­ شناختی(۰/۰۰۱>P؛ ۷۴/۲۲=F) کودکان بدسرپرست، تاثیر مثبت معنادار داشته است. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که ذهن آگاهی کودک­ محور باعث احساس بدون قضاوت و فراتر از آگاهی در کودکان شده است و در نتیجه تغییرات مثبتی را در افراد نمونه، منجر شده است.

Keywords:

Emotional self-regulation , resilience , mindfulness , unsupervised children , خودنظم بخشی هیجانی , تاب آوری , ذهن آگاهی , کودکان بدسرپرست