مقایسه تاثیر فراشناخت درمانی و درمان مبتنی بر دلبستگی بر مشکلات رفتاری برون نمود کودکان پرخاشگر

زمینه و هدف: مشکلات رفتاری کودکان همچون پرخاشگری می تواند به تعاملات اجتماعی کودکان آسیب جدی وارد سازد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی فراشناخت­درمانی و درمان مبتنی بر دلبستگی بر مشکلات رفتاری برون نمود کودکان پسر دارای پرخاشگری انجام شد. روش: روش پژوهش از نوع نیمه ­آزمایشی با طرح پیش ­آزمون - پس­ آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان پسر پرخاشگر مشغول به تحصیل در مدارس ابتدایی شهر اصفهان در سال تحصیلی ۹۵- ۱۳۹۴ و مادران آنها بودند که نمونه ­ای به حجم ۴۵ نفر از این کودکان و مادرانشان با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند. گروه­ مادران ده جلسه آموزشی درمان مبتنی بر دلبستگی و گروه کودکان ده جلسه فراشناخت ­درمانی ۶۰ دقیقه ­ای را دریافت کردند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه پرخاشگری (باس و پری، ۱۹۹۲) و سیاهه رفتاری کودکان (آخنباخ، ۲۰۰۱) بود. داده­های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس بررسی شد. یافته ها: نتایج نشان داد فراشناخت­ درمانی و درمان مبتنی بر دلبستگی بر مشکلات رفتاری برون­ نمود کودکان پسر پرخاشگر موثر است  (۰/۰۵ > p). همچنین بر اساس نتایج حاصل از آزمون تعقیبی، بین میزان تاثیر دو روش فراشناخت ­درمانی و درمان مبتنی بر دلبستگی، تفاوت معناداری مشاهده نشد  (۰/۰۵ < p). نتیجه گیری: بنا بر یافته های حاصل از پژوهش، می توان از فراشناخت ­درمانی و درمان مبتنی بر دلبستگی در کاهش مشکلات رفتاری برون­ نمود کودکان پرخاشگر استفاده نمود.

Keywords:

acognitive therapy , attachment-based therapy , externalized problems , aggression , فراشناخت درمانی , درمان مبتنی بر دلبستگی , مشکلات رفتاری برون نمود , پرخاشگری