سطح انگیزش، خودپنداشت و نگرش نسبت به خواندن در دانش آموزان نارساخوان

زمینه و هدف: یکی از رایج­ ترین اختلال­ های یادگیری در دانش ­آموزان، نارساخوانی است که پیامدهای منفی بسیاری به دنبال دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه انگیزش، خودپنداشت و نگرش خواندن در دانش ­آموزان مبتلا و غیرمبتلا به نارساخوانی بوده است. روش: پژوهش حاضر از نظر روش ­شناسی تحلیلی - مقطعی است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش ­آموزان مقطع ابتدایی شهر رشت در سال تحصیلی ۹۳-۱۳۹۲ بود که تعداد ۱۰۸ نفر از آنها (۵۴ آزمودنی کودکان غیرمبتلا به نارساخوانی و ۵۴ آزمودنی کودکان مبتلا به نارساخوانی) با روش نمونه ­گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع­ آوری داده ­ها در این پژوهش از آزمون رسمی خواندن و نارساخوانی (کرمی نوری و مرادی، ۱۳۸۸)، پرسش نامه انگیزش خواندن (ویگفیلد و گاتری، ۱۹۹۷)، خودپنداشت خواندن (آهلووالیا، ۱۹۶۱) و نگرش خواندن (مک کنا و کر، ۱۹۹۰) استفاده شد. یافته­ ها: نتایج به دست آمده از تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد که بین کودکان مبتلا و غیر مبتلا به نارساخوانی حداقل در یکی از متغیرهای وابسته تفاوت معنی­ داری وجود دارد (۰۰۱/۰P<). نتایج تحلیل واریانس نشان داد که میانگین نمرات کودکان مبتلا به نارساخوانی در تمام مولفه­ های انگیزش، خودپنداشت و نگرش خواندن به طور معناداری بالاتر از نمرات کودکان غیر مبتلا به نارساخوانی است (۰۰۱/۰ < P). نتیجه ­گیری: یافته ­های این پژوهش نشان داد مشکلات تحصیلی دانش­ آموزان نارساخوان بر جنبه­ های روان­شناختی آنها تاثیر منفی دارد که ضرورت دارد مورد توجه قرار گیرد.

Keywords:

Motivation to reading , self –concept of reading , attitudes toward reading , dyslexia , انگیزش خواندن , خودپنداشت خواندن , نگرش خواندن , نارساخوانی