مقایسه دو روش میکروب زدایی دست پرسنل بیمارستان دانشگاهی: با آب و صابون یا الکل

مقدمه یکی از مهمترین راههای انتقال عفونت بیمارستانی انتشار غیر مستقیم پاتوژنها از بیمار توسط دست های پرسنل درمانی است. برای مقایسه اثر شستشو با آب وصابون وضد عفونی با الکل دست های پرسنل، مطالعه ای بر ۱۰۰ نفر از پرسنل درمانی بیمارستان امام رضا(ع) بیرجند انجام شد. روش کار این مطالعه توصیفی به روش تجربی از سال ۱۳۸۸-۱۳۸۹ در دانشگاه علوم پزشکی بیرجند انجام شد. در این مطالعه از کف دست ۱۰۰ پرسنل درمانی بخش های مختلف بیمارستان نمونه گیری شد. شستشوی دستهای افراد با آب و صابون یا الکل ۷۰% به صورت راندوم و یک درمیان، به مدت۲۰ ثانیه توسط خود پرسنل و نظارت مجری انجام شد و پس از آن با همان روش قبلی وتوسط همان فرد مجری نمونه از کف دست فرد گرفته و در مجاورت شعله به محیط ترانسپورت وارد وسپس به محیط کشت آگار خوندارمنتقل شد. اطلاعات با استفاده از آزمون ام سی نمار و کای دو تجزیه و تحلیل شد. نتایج  شستشوی دست با آب وصابون و الکل پاتوژنها را کاهش می دهد (۰۰۱/۰p<). الکل ۹/۷۶% موثرتر از آب و صابون ۱/۲۳% بوده است (۰۰۲/۰p<). شایعترین میکروبها استافیلوکوک اپیدرمیدیس،کلبسیلا پنومونیه، اشریشیاکولای بود وبیشترین آلودگی در ICU گزارش شد. نتیجه گیری شستشوی دست قبل وبعد از تماس با بیماران یک روش ساده کنترل عفونتهای بیمارستانی است که اگر با الکل انجام شود نسبت به آب وصابون تاثیر بیشتری در رفع میکروارگانیسمهای کف دست پرسنل دارد.

Keywords:

آلودگی دست پرسنل درمانی , آب وصابون , الکل , عفونتهای بیمارستانی