تاثیر روشهای متداول و متناوب، در آماده سازی برای اسکن تمام بدن با ید ۱۳۱، بر افزایش سطح TSH و تظاهرات بالینی کم کاری تیروئید در بیماران مبتلا به سرطان تمایز یافته تیروئید

مقدمه  دربیماران مبتلا به سرطان تمایز یافته تیروئید،  که برای اسکن تمام بدن با ید ۱۳۱ آماده می شوند، رسیدن به سطح مناسب TSH با  بروزکمترین تظاهرات بالینی کم کاری تیروئید مطلوب است. روش کار در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده که طی مدت ۲ سال در بیمارستان قائم (عج) انجام شد دو روش متداول و متناوب مورد مقایسه قرار گرفت. در پروتکل متداول، ۴-۶ هفته پس از عمل جراحی تیروئید، لوتیروکسین  قطع و لیوتیرونین به مدت دو هفته تجویز می شد، سپس لیوتیرونین به مدت ۲ هفته قطع و TSH اندازه گیری می گردید. در پروتکل متناوب، لوتیروکسین روز درمیان، تجویز و پس از ۳۰ روز قطع و TSH اندازه گیری می شد.اطلاعات با نرم افزار SPSS و آزمون های کای مربع، تی مستقل و تی زوجی تجزیه و تحلیل شد. نتایج پنجاه بیمار زن و ۱۰ نفر مرد بودند. پنجاه و سه نفر مبتلا به سرطان پاپیلری و ۷ نفر مبتلا به سرطان فولیکولار بودند. ۲۲ نفر تحت پروتکل متناوب و ۳۸ نفر تحت پروتکل  متداول قرار گرفتند.  تعداد ضربان نبض،  خشکی پوست، یبوست، پارستزی، پف آلودگی، تغییرات وزن، در دو گروه تفاوت معنی دار نداشت. تفاوت معنی داری در سطح TSH بین دو گروه در پایان  دو پروتکل نیز دیده نشد (۰۸/۰p=). نتیجه گیری در این مطالعه تفاوت معنی داری دریافته های بالینی هیپوتیروئیدی در روشهای متناوب و متداول  مشاهده نشد،  ولی تماس با سطح بالای TSH و عوارض ناشی از آن در روش متناوب کمتر بود.

Keywords:

اسکن , تمایز یافته , سرطان تیروئید , کم کاری تیروئید