ارتباط ابعاد سونوگرافیک کانال کارپ با علائم کلینیکی و یافته های الکترودیاگنوستیک در سندرم تونل کارپ

مقدمه سندرم تونل کارپ یک مشکل کلینیکی شایع در خانمهای ۶۰-۳۰ ساله میباشد. این ضایعه شایعترین نوروپاتی فشاری عصب مدین میباشد و با علائم تیپیک پارستزی، درد، آتروفی وضعف عضلات ناحیه تنار با انتشار مشخص بروز میکند. ارزیابیهای بالینی به همراه یافتههای الکترودیاگنوستیک میتواند تشخیص را راحتتر نماید. اخیرا سونوگرافی با رزولوشن بالا نتایج جالبی در تشخیص CTS داشته است . روش کار این مطالعه آیندهنگر مقطعی و مورد – شاهدی در مورد مفید بودن سونوگرافی مچ دست در CTS میباشد که در بیمارستان امام رضا ع( ) مشهد انجام شده است. در این تحقیق ۲۱ مچ (۱۱ بیمار) با علائم بالینی و یافتههای الکترودیاگنوستیک CTS و ده فرد سالم به عنوان شاهد بررسی شدند. دیامتر قدامی خلفی و مدیولترال تونل کارپ و همینطور عصب مدین در داخل تونل اندازهگیری گردید و کلیه بیماران جهت ازاد سازی عصب در مجرای مچ دستی جراحی گردیدند. تجزیه و تحلیل اطلاعات به کمک نرم افزار SPSS و آزمون های تی تست و کای اسکوئر انجام شد . نتایج یک ارتباط معنیدار بین قطر قدامی خلفی تونل کارپ و علائم بالینی و الکترودیاگنوستیک درگیری عصب وجود داشته است. اگرچه تست های الکترودیاگنوستیک و علائم کلنیکی هنوز استاندارد طلایی تشخیص CTS می باشد ارزیابی سونوگرافیک مچ دست و بررسی ابعاد کانال کارپ در بیماران با علائم کلینیکی و الکترودیاگنوستیک مشکوک میتواند در تشخیص CTS کمک کننده باشد. همینطور مشخص گردید که افرادی که کانال کارپ کوچکتر دارند به این بیماری بیشتر مستعد هستند

Keywords:

سونوگرافی , عصب , مدین