بررسی نظریه تقصیر در قوانین مدنی، مسئولیت مدنی و جزایی

پژوهش حاضر درصدد بررسی نظریه تقصیر در قوانین مدنی، مسئولیت مدنی و جزایی است. از این منظر پس از بسط فضای مفهومی موضوع و بیان جنبه مسئله مند بودن آن، به بررسی اهمیت مسئولیت مدنی و تقصیر جزایی خواهد پرداخت . مطابق با مستندات موضوعی ارائه شده در این پژوهش، روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش، کتابخانه ای میباشد. یافته های این مطالعه، حاکی از آن است که: اوال؛ تقصیر جزایی عملی است که برای تحقق آن شرایطی لازم است از جمله وقوع رفتار نادرست زیانبار، توجیه جنبه ی عینی و خارجی رفتار نادرست و درجه بندی تقصیر یا خطای جزایی ثانیا، خطای جزایی از مباحث مطرح در حقوق جزا بوده و عبارت است از رفتاری مبتنی بر بی احتیاطی، بی مبالاتی، غفلت و سهل انگاری که نتیجه آن اعمال مجازات برای مرتکب آن است و بیشتر در جرایم غیرعمدی قابل تصور است هر چند در جرایم عمدی نیز میتوان از نوعی خطای کیفری عمدی بحث کرد. سوال مورد نظر این است که دامنه خطای جزایی تا کجاست و آیا صرف اثبات تقصیر کافیست یا نتیجه حاصله هم از رفتار فرد مرتکب حائز اهمیت است؟ نتیجه حاصل شده این است که قانونگذار برای حفظ سلامت جامعه و نظم عمومی مقرر داشته که تخلف از نظامات و مقررات دولتی که موجب ایراد صدمه به دیگران شود، نوعی خطا محسوب میشود و مرتکب را در معرض مسئولیت و مجازات قرار میدهد که نادیده گرفتن این مقررات به هر دلیل، چنانچه به نتیجه مجرمانه ای منتهی گردد موجب خطای کیفری خواهد بود.

Keywords:

ایران , حقوق جزا , تقصیر جزایی , خطای جزایی , مسئولیت مدنی