بررسی اثر سطوح مختلف پروتئین خام، متیونین و بتائین بر عملکرد و شاخص های لاشه جوجه های گوشتی

این آزمایش به­منظور بررسی اثر سطوح مختلف پروتئین خام، متیونین و بتائین بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی انجام شد. ۶۴۰ قطعه جوجه گوشتی یک روزه از سویه راس ۳۰۸ در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار و به­صورت فاکتوریل ۲×۲×۲ مورد استفاده قرار گرفت. جوجه­ها تا سن ۷ روزگی به­صورت متداول پرورش داده شدند و از سن ۷ تا ۴۲ روزگی با ۲ سطح پروتئین خام (بالا و متوسط)، ۲ سطح متیونین (بالا و متوسط) و ۲ سطح بتائین (صفر و ۰۸/۰ درصد) تغذیه شدند. هر جایگاه بستری (پن) شامل ۲۰ قطعه­ جوجه ­بود. شاخص­های مورد اندازه­گیری عبارت بودند از: میانگین خوراک مصرفی روزانه، میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب­تبدیل غذایی که به­صورت هفتگی اندازه­گیری شد. در سن ۴۲ روزگی یک قطعه جوجه از هر تکرار انتخاب و برای تجزیه لاشه ذبح گردید. نتایج آزمایش نشان داد اثرات متقابل دوتایی تفاوت معنی­داری باهم نداشتند. در سن ۴۲-۷ روزگی بین تیمار شاهد با سایر تیمارها از نظر میزان خوراک مصرفی تفاوت معنی­داری وجود نداشت. جوجه­های دریافت­کننده بتائین خوراک مصرفی روزانه بالاتری نسبت به جوجه­هایی داشتند که بتائین دریافت نکرده بودند ولی این اختلاف فقط در سن ۲۱-۱۴ روزگی معنی­دار بود (۰۵/۰P<). از نظر میانگین افزایش وزن روزانه تفاوت معنی­داری بین تیمارها مشاهده گردید. جوجه­های دریافت­کننده بتائین و سطح بالای پروتئین، افزایش وزن روزانه بالاتری نسبت به جوجه­هایی داشتند که با جیره غذایی حاوی بتائین و سطح متوسط پروتئین خام تغذیه شدند. در هیچ­کدام از دوره­های آزمایش اثرات اصلی سطوح پروتئین خام، متیونین و بتائین بر میانگین ضریب تبدیل خوراک جوجه­ها از نظر آماری معنی­دار نبود. مقدار چربی محوطه بطنی در جوجه­های تغذیه شده با تیمار ۳ (پروتئین بالا، متیونین بالا، بدون بتائین) کمتر از سایر تیمارها بود. به­طور کلی با توجه به نتایج این آزمایش، بتائین را می توان جایگزین بخشی از متیونین خوراک جوجه های گوشتی نمود.

Keywords:

Betaine , Broiler , Crude protein , Methionine , Performance , پروتئین خام , متیونین , بتائین , عملکرد , جوجه گوشتی