تاثیر سطح خوراک مصرفی بر قابلیت هضم، تعادل نیتروژن و میزان سنتز پروتئین میکروبی در گوسفند

در این تحقیق اثرات سطوح مختلف ۷۰، ۸۵ و ۱۰۰ درصد مصرف اختیاری خوراک بر قابلیت هضم و میزان تولید پروتئین میکروبی در شکمبه بررسی شد. این آزمایش با استفاده از شش راس بره نر نژاد کرمانی (با میانگین وزنی ۵/۱±۴۲ کیلوگرم) در قالب طرح مربع لاتین تکرار شده در سه دوره آزمایشی ۲۱ روزه انجام شد. پیش از شروع آزمایش، یک دوره به مدت ۲۵ روز برای اندازه گیری میزان مصرف خوراک اختیاری اجرا شد و پس از آن در دوره اصلی آزمایش میزان پروتئین میکروبی با استفاده از روش دفع مشتقات پورینی در ادرار گوسفندان تعیین شد. اطلاعات حاصل با استفاده از نرم­افزار آماری SAS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد کاهش سطح مصرف خوراک سبب کاهش میزان دفع آلانتوئین، کل مشتقات پورینی، پروتئین میکروبی تولید شده در شکمبه، پارامترهای تعادل نیتروژن و شاخص PDC (نسبت غلظت مشتقات پورینی به غلظت کراتینین) کاهش یافت (۰۵/۰>p). اما قابلیت هضم ظاهری ماده خشک و ماده آلی افزایش پیدا کردند (۰۵/۰>p). در مجموع، با توجه به نتایج به دست آمده، توصیه می شود در مناطق با کیفیت پایین خوراک دام یا علوفه مراتع، با افزایش مصرف خوراک می­توان سنتز پروتئین میکروبی و عملکرد دام را بهبود  بخشید.

Keywords:

Feed Intake Level , Microbial Protein , Purine Derivatives , پروتئین میکروبی , مشتقات پورینی , سطح مصرف خوراک