بررسی اثرتیمارهای زخمی کردن، آبسیزیک اسید و سالیسیلیک اسید روی تولید پارتنولید و فعالیت آنتی اکسیدان در گیاهچه های ریزازدیادی شده و کالوس Tanacetum parthenium L

هدف این تحقیق بررسی میزان تولید پارتنولید و فعالیت آنتی اکسیدان در کشت کالوس و گیاهچه های ریزازدیادی شده گیاه Tanacetum parthenium (L.) Sch. Bip. تیره Asteracae تحت اثر تیمارهای زخمی کردن (wounding) و دو فیتوهورمون استرس آبسیزیک اسید و سالیسیلیک اسید بود. به این منظور بذر گیاه در محیط MS/۴  با کل ویتامین ها کشت شده و قطعات ساقه ای گیاهچه های حاصل روی محیط MS با هورمونهای µM ۰.۵۴) NAA) و µM ۴.۴۴) BAP) کشت داده شد. تیمارهای زخمی کردن، آبسیزیک اسید و سالیسیلیک اسید روی قطعات جدا کشت(جوانه انتهایی با گره اول) حاصل از گیاهچه های ۲ ماهه ریزازدیادی شده به مدت ۱۰ ساعت در محیط مایع انجام شد. تحلیل مقدار پارتنولید در عصاره گیاهچه ها توسط HPLC انجام شد. فعالیت آنتی اکسیدان به صورت فعالیت کیفی پراکسیداز و توسط الکتروفورز ژل پلی آکریل آمید ارزیابی شد. کالوس از قطعات برگی گیاهچه های حاصل از بذر در محیط MS با ۲mg.l-۱) NAA) و BAP  (۰.۵mg.l-۱) بدست آمد. کالوسهای یک ماهه به محیط MS مایع با تیمارهای آبسیزیک اسید، سالیسیلیک اسید و دی متیل سولفوکسید (DMSO) انتقال یافته و پس از یک هفته مقدار پارتنولید و فعالیت کیفی پراکسیداز در آنها طبق روش فوق اندازه گیری شد. میزان پارتنولید بدست آمده در گیاهچه های ریزازدیادی شده در این تحقیق برابر ۰.۰۰۲۸۳ ± ۰.۰۰۸۶۳ بود، در حالی که تیمار زخمی کردن با سالیسیلیک اسید کمترین مقدار پارتنولید و بیشترین میزان رشد را در گیاهچه ها ایجاد کرد. تولید پارتنولید در تیمارها با افزایش رشد کاهش یافت. مقدار پارتنولید در کالوس میان تیمارها اختلاف معنی دار نداشت و نسبت به گیاهچه کمتر بود. نتایج الکتروفورز یک باند اضافی درتیمار زخمی کردن نشان داد. باندهای آنیونی از کاتیونی قویتر بودند. ولی میان باندهای الکتروفورزی بافت کالوس هیچ تفاوتی مشاهده نشد. بین میزان تولید پارتنولید در بافتهای گیاهی با فعالیت کیفی پراکسیداز رابطه ای مستقیم مشاهده شد.

Keywords:

Tanacetum parthenium L , پارتنولید , فعالیت آنتی اکسیدان , آبسیزیک اسید , سالیسیلیک اسید , زخمی کردن , دی متیل سولفوکسید