بررسی ترکیبهای شیمیایی اسانس گونه های بومادران بیابانی، زرد و زاگرسی Achillea albicaulis C.A. Mey, Achillea bibersteinii, Achillea filipendula Lam

Publish Year: 1379
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 279

This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJMAPR-5-1_002

تاریخ نمایه سازی: 18 مهر 1400

Abstract:

بومادران بیابانی گیاهی پایاست که بیشتر در شمال، شمال غربی، شمال شرقی، تهران و اطراف آن می روید. بومادران زرد یا بومادران مزرعه نیز بیشتر در استان آذربایجان می روید. بومادران زاگرسی بیشتر در شمال غرب کشور می روید. این گیاهان می تواننداز لحاظ استفاده دارویی با ارزش باشند. از این سه گونه دو گونه آن (بومادران بیابانی و زاگرسی) در اواسط خرداد ۱۳۷۷ از باغ ملی گیاه شناسی ایران و گونه بومادران زرد در اواسط تیر ۱۳۷۷ از روستایی نزدیک تبریز به نام هربی جمع آوری و خشک گردیده و از گلهای خشک آن به روش تقطیر با بخار آب به مدت یک ساعت اسانس گیری شده است. مقدار اسانس در هر سه نمونه ۰.۲۰ درصد بود که با دستگاه های کروماتوگرافی گازی (GC) و کروماتوگرافی متصل به طیف سنج جرمی (GC/MS)، مورد شناسایی قرار گرفتند. در نمونه بومادران بیابانی ۳۸ ترکیب شناسایی شد که ترکیبهای عمده آن عبارتند از: γ-Muurolene (۱۳.۲۹ درصد)، α-Pinene (۹.۹۹ درصد)، Camphor (۹.۳۵ درصد)، p-Cymene (۸.۴۸ درصد) و trans-Carveol (۸.۴۱ رصد). در نمونه بومادران زرد نیز ۳۷ ترکیب شناسایی شد که ترکیبهای عمده آن عبارتند از: Piperitone (۴۵.۹۲ درصد)، ۱,۸-Cineole (۱۷.۶۴ درصد)، Limonene (۵.۶۳ درصد) و p-Cymene (۵.۱۷ درصد). در نمونه بومادران زاگرسی ۳۶ ترکیب مورد شناسایی قرار گرفت و ترکیبهای عمده آن عبارتند از: Limonene (۲۶.۷۰ درصد)، Carvacrol (۹.۲۶ درصد)، ۱,۸-Cineole (۸.۶۶ درصد)، Borneol (۷.۸۲ درصد) و Germacrene D (۵.۶۲ درصد). در هر سه گونه بومادران نزدیک ۷۰ درصد از ترکیبهای شناسایی شده را مونوترپنها تشکیل می دادند.

Keywords:

-

Authors

کامکار جایمند

اعضا هیئت علمی موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، بخش تحقیقات گیاهان دارویی و محصولات فرعی

محمدباقر رضایی

اعضا هیئت علمی موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، بخش تحقیقات گیاهان دارویی و محصولات فرعی

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
  • قهرمان، احمد. فلور رنگی ایران. جلد ۱۵ شماره ۱۷۵۳. انتشارات ...
  • قهرمان، احمد. فلور رنگی ایران. جلد ۸ شماره ۸۸۵. انتشارات ...
  • قهرمان، احمد. فلور رنگی ایران. جلد ۱۵ شماره ۱۷۵۲. انتشارات ...
  • Simon, J.E.; Chadwick, A.F.; Craker, L.E., (۱۹۸۴), Herbs: An Indexed ...
  • Twaii, H.A.A., (۱۹۸۳), "Some pharmacological studies of Achillea santolina L. ...
  • Rustaiyan, A and Komeilizadeh, H. (۱۹۹۸), "Comparative study of the ...
  • Küsmenoglu, S., Baser, K.H.C. and Ozek, T., (۱۹۹۵), "Constituents of ...
  • Bauer, K., Ganbe, D., Surburg, H., (۱۹۹۰), "Common Fragrance and ...
  • Simonsen, J.L. and Owen, L.N., (۱۹۴۷), The terpenes ۲ and ...
  • Gildemeister, E. and Hoffmann, F., (۱۹۶۳), Die atherischen Öle, (Merkel, ...
  • Naves, Y.R., (۱۹۴۳), Helv. Chem. Acta., ۲۶, ۱۶۲ ...
  • Read, J. and Smith, H. G., (۱۹۲۳), J. Chem. Soc. ...
  • Hefendehl, F.W., (۱۹۷۰), Phytochemistry, ۹, ۱۹۸۵ ...
  • Von Rudloff, E. and Hefendehl, F.W., (۱۹۶۶) Can. J. Chem., ...
  • Murray, M.J., Lincoln, D.E. and Hefendehl, F.W., (۱۹۸۰), Phytochemistry, ۱۹, ...
  • Yeh, P.H., (۱۹۶۰), Perfum, Essent. Oil Res., ۵۱, ۲۹۳ ...
  • Nagasawa, T. and Umemoto, K., (۱۹۷۶), Nippon Nogei Kagaku Kaishi ...
  • Lawrence, B.M., (۱۹۷۸), Doctoral thesis Rijksuniversiteit te Gronig. The Netherlands ...
  • Kremers, R.E., (۱۹۲۵), Am. J. Pharm., ۹۷, ۶۵۸ ...
  • Guenther, E., (۱۹۴۹), "The Essential oils vol. II, pp. ۳۹۶-۳۹۹. ...
  • نمایش کامل مراجع