واکاوی جایگاه روشنایی در کاهش جرایم شهری با تاکید بر رویکرد CPTED محدوده مورد مطالعه : کیانپارس – اهواز

زمینه و هدف: فضاهای شهری، محیط زندگی انسان و فعالیت­های او به شمار می رود و جرایم به عنوان عامل مخرب اجتماعی از سوی انسان در این فضاها صورت می­گیرد. از جمله معضلات مهم در فضاهای شهری که کیفیت زندگی و احساس امنیت شهروندان را تحت تاثیر قرار می دهد وقوع جرائم شهری است، که فاکتورهای مدیریت و برنامه­ریزی شهری، فضاهای آشفته شهری و عوامل اجتماعی – اقتصادی نقش موثری در وقوع یا بازدارندگی آن ایفا می کنند. این مقاله با روش میدانی به بررسی نقش روشنایی در کاهش جرایم شهری و ارتباط میان تعداد جرم و میزان روشنایی محیط در محله کیانپارس در شهر اهواز پرداخته است. روش بررسی: مقاله حاضر با روش توصیفی–تحلیلی انجام گرفته است. در بخش توصیفی از آمار و اطلاعات مستخرج از سالنامه آماری ۱۳۹۷،  اداره کل دادگستری استان خوزستان و کلانتری محله و داده های میدانی استفاده شده و در نهایت تجزیه و تحلیل داده­ها توسط نرم افزارهای GIS و نسخه ۱۹ SPSS انجام شده است. یافته ها: بررسی ها نشان می­دهد مجرمان در انتخاب زمان و مکان بزهکاری کاملا منطقی عمل می­کنند و مناسب­ترین و کم خطرترین مکان­ها و مناطقی که از نظر نور پردازی ضعیف هستند را برای اعمال مجرمانه برمی­گزینند و رابطه معکوسی بین وقوع جرم و روشنایی وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: نتایج کلی حاکی از آن است که از مجموع ۲۷۵ جرم واقع در فضاهای عمومی و خصوصی، تعداد ۲۰۰ مورد در گستره نوری شماره یک با کمترین میزان روشنایی و تعداد ۱۹ مورد در گستره نوری شماره ۴ با بیشترین میزان روشنایی روی داده است و همچنین بررسی ها نشان میدهد که وضعیت ضعیف نورپردازی در کیانپارس منجر به کاهش امنیت و بروز جرائمی از قبیل سرقت شده است و به طور کلی سامانه نورپردازی محل مورد مطالعه، ناکارا و مغایر با اصول CPTED ارزیابی شد.

Keywords:

روشنایی , رویکردCPTED , جرم , نورپردازی , امنیت , پیشگیری , طراحی