ارزیابی ریسک های محیط زیستی احداث خط لوله گاز، با استفاده از روش تصمیم گیری چند شاخصه تلفیقی (مطالعه موردی: گچساران به بیدبلند)

زمینه و هدف: ارزیابی ریسک محیط ­زیستی به عنوان یک ابزار کارآمد مدیریتی در مطالعات محیط زیست، روشی است که در آن ریسک ناشی از انجام یک پروژه یا عملیات آن بر محیط زیست بررسی و پیش­بینی میشود، تا در هنگام انجام پروژه، با توجه به شناخت وضعیت موجود و نوع اثرات، عملیات به صورتی انجام پذیرد تا کمترین اثر بر محیط زیست وارد گردد. این پژوهش با آگاهی از ضرورت اطمینان یافتن از اجرای مناسب و صحیح پروژه­ها و در نهایت ارائه راهکارهای کاهش و تقلیل اثرات سوء بر محیط زیست، ارزیابی ریسک طرح احداث خط لوله ۲۰ اینچی انتقال اتان پتروشیمی گچساران را به عنوان یکی از طرح­های مهم پتروشیمی کشور، تحلیل می­کند. روش بررسی: روش­های ویکور(VIKOR) و انوید(ENVID) از جمله­ی روش­های شناسایی ریسک­های زیست­­محیطی هستند که برای تخمین میزان ریسک­های پروژه­ها کارایی لازم را از خود نشان داده اند. یافته­ها: در این تحقیق به بررسی فرآیند تحلیل نسبی پتانسیل­های ایجاد خرابی در خط لوله و میزان بالفعل شدن ریسک­های موجود در پروژه و همچنین حساسیت­سنجی و بررسی آسیب­­پذیری محیط پیرامون پرداخته می­شود. این روش شامل شناسایی محیط زیست تحت تاثیر نشت گاز، بررسی و ارزیابی اجزای مهم اکولوژیک با در نظر گرفتن حساسیت­های محیط­­زیستی، تضمین کمیت ریسک بر طبق استانداردهای موجود و شناسایی اقدامات پیشگیرانه و اقدامات کاهشی پتانسیل ریسک خط لوله می­باشد. بحث و نتیجه­گیری: نتایج نشان می­دهند که در هر دو روش مورد استفاده، فاز ساختمانی نسبت به فاز بهره­برداری بیشترین ریسک را داشته که در فاز ساختمانی به ترتیب محیط­های فیزیکی و شیمیایی و اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و در فاز بهره­برداری نیز با شدت کمتر نسبت به فاز ساختمانی؛ محیط­های فیزیکی و شیمیایی و اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بیشترین تاثیر را می­پذیرند.

Keywords:

ارزیابی , ریسک محیط زیستی , خطوط لوله انتقال گاز , ویکور , انوید