ارزیابی کیفیت شنیداری صداگاه در میدان نقش جهان اصفهان با استفاده از بررسی طیف فرکانسی منابع صوت

زمینه و هدف: صداگاه به عنوان یکی از ارکان غیربصری منظر شهری مستلزم ارزیابی و بازطراحی است که نیازمند ارزیابی منظر شنیداری و شناخت نقاط دارای مساله و سپس اقدام بر اساس ارزیابی های دقیق می باشد. میدان نقش جهان به عنوان یک فضای شهری پذیرای افراد از رده های سنی و اجتماعی مختلف بایستی به لحاظ منظر شنیداری مورد ارزیابی قرار گیرد. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی کیفیت شنیداری صداگاه در میان نقش  جهان اصفهان و با استفاده از بررسی طیف فرکانسی منابع صوت بود. روش بررسی: جهت انجام پژوهش، از دستگاه صوت سنج ST-۸۸۵۱ جهت رکورد صدای منابع صوتی استفاده گردید. شبکه ای شطرنجی از ۴۲۹ نقطه مورد برداشت قرار گرفته و مجموع لگاریتمی تراز های طیف های فرکانسی پایین، میانه و بالا حساب شد و در قالب نقشه های GIS با مختصات دقیق مکانی ارائه گردید. یافته ها: با بررسی طیف فرکانسی منابع منفرد نوفه، حوزه های شنیداری مختلف در میدان بر اساس فرکانس های بالا، میانه و پایین مشخص شد. بحث و نتیجه گیری:  نتایج نشان داد در فرکانس های پایین، نقشه ی همترازی تقریبا بصورت همگن بود. در فرکانس های میانه، مسیر حرکت اسب ها و نیز اطراف حوض میانی و ورودی بازار قیصریه از سطوح بالایی برخوردار بودند که نشان دهنده ی تراکم منابع صوتی فرکانس های میانه، مانند اصوات انسانی است. در فرکانس های بالا فقط مسیرهای عبور حمل و نقل سواره، گاری ها و آب نماها از سطوح بالایی برخوردار بودند و این به علت تمرکز منابع منفرد مرتبط با طیف فرکانسی بالاتر از ۴۰۰۰ هرتز می باشد. در انتها راهبردها و سیاست ها بر اساس نتایج ارائه شده است.

Keywords:

فضای شهری , صداگاه , کیفیت صوتی , تفکیک طیف فرکانس