درآمدی بر چالشهای حقوقی در صنعت گردشگری بیابان

کشور ایران با وجود منابع طبیعی منحصر به فرد از جمله بیابان های عظیم هنوز نتوانسته است به جذب موفق گردشگر چه در عرصه داخلی و چه بین المللی دست یابد. ضرورت افزایش درآمدهای عمومی کشور و کاهش وابستگی اقتصاد کشور به درآمد حاصل از فروش نفت، ایجاب می کند که صنعت گردشگری بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد. بنابراین به منظور توسعه در این حوزه، تدوین قوانین حمایتی و خدماتی ضروری است. هر چند که حقوق گردشگری در ایران تحت عنوان قوانین و مقررات سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گردآوری شده اما با توجه به تحقیقات به عمل آمده، ضوابط مذکور ضعف ها، کاستی ها و نارسایی هایی دارد که نیاز به بازنگری و اصلاح دارد و حتی در قوانین اساسی ما با توجه به منبع مهم برای توسعه اقتصادی ضروری است که به این امر نیز پرداخته شود. در این پژوهش که از روش کتابخانه ای و تحلیل مسائل پرداخته شده است، مهمترین چالش های حقوقی ریشه در عملکرد ضعیف دولتها در توسعه گردشگری بیابان، عدم آگاهی مردم از متولیان صنعت بیابان گردی، تعدد مراکز و ارگانهای تصمیمگیری در سیاستگذاریها و نظارت و کنترل گردشگری، موانع آموزشی و کمبود نیروهای متخصص، کهنه و قدیمی بودن قوانین گردشگری و عدم بروز رسانی آنها با توجه به نیازهای جامعه، عدم اختصاص بودجه به صنعت گردشگری و عدم مدیریت منسجم و کارآمد به خصوص در حوزه بیابان داشته است.

Keywords:

گردشگری , طبیعت گردی , چالش های حقوقی