مرمت اکولوژیک رودخانه های شهری، پیوند ساختارهای طبیعی و انسان ساخت

در گذشته انسان ها همواره محیط زندگیشان را محترم و طبیعت را بسیار قدرتمند و دست نیافتنی می پنداشتند. رودخانه ها که حیات را در کالبد شهرها می دمیدند، تا سرحد پرستش مقدس بوده اند. امروزه با توسعه شهرها و خودکامگی بشر، رودخانه های شهری به خشکی گرویدند و یا دچار آلودگی و تخریب زیادی شده اند. روشن است که این صدمات به طور مستقیم بر اکوسیستم، منظر شهر و زندگی انسان ها اثر می گذارد و این اثرات، گاها به سختی جبران پذیر خواهد بود. منظر شهر که حاصل برآیند ساختارهای طبیعی و انسان ساز است اکنون از تعادل خارج و منجر به گسست میان عناصر در منظر گردیده است. احیای رودخانه های شهری به عنوان معابر اکولوژیکی با ایجاد تمایز بصری درونی و تجربه غنی و چندحسی به دلیل برخورداری از پتاسیل ها فرهنگی و گردشی بی شک نقشی کلیدی در این بزنگاه حساس بر عهده خواهد داشت. مرمت اکولوژیک رودخانه های شهری طی سال های اخیر در کشورهای آمریکایی و اروپا به طور برجسته ای مدنظر قرارگرفته است. در کشور ایران که با آلودگی ها و بحران های محیطی همچون خشکسالی و گردوغبار روبرو است، این منابع آبی مورد بی توجهی قرار می گیرند. مرمت اکولوژی با ارائه ی راهکارهای مناسب طراحی می تواند فضاهای سبز با کارکرد های زیستی را ارتقا بخشد، از طریق ترمیم حاشیه و لبه ها ارتباط مناسبی میان رودخانه با شهر برقرار سازد و در نتیجه با پیوند شهروندان و منظر شهری، فرهنگ مردم با طبیعت را آشتی دهد. در این پژوهش با بررسی اسناد کتابخانه ای و اصول و مبانی علم مرمت اکولوژیک با روشی تحلیلی سعی بر واکاوی احیای رودخانه های شهری در زاویه ای دیگر دارد.