نگاهی انتقادی به مولفه های شعر دهه هفتاد در تاریخ ادبیات معاصر

شعر آزاد دهه هفتاد و به تعبیری شعر نو فارسی از سال ۱۳۷۰ تا ۱۳۸۰ اگرچه ادامه شعر دهه قبل از خود میباشد، ویژگیهایی دارد که آنرا از شعر دورههای دیگر متمایز و مشخص میکند. نتیجه مطالعات و بررسی اشعار چهرههای شاخص این دوره نشان میدهد، در این دوره، پارهای از اندیشههای غالب از جمله زمینههای گفتار حماسی و مولفههای شعر ایام جنگ متروک و به جای آن افکار یاسآلود و نومیدانه و معناستیزی و معناگریزی و جزئی نگری و اعراض از روایتهای کلان و آرمانهای بزرگ مورد توجه قرار گرفته است. از مهمترین وجوه غالب شعر این دوره، شکل گرفتن جریانهای شعر و مکاتب نوپای ادبی است. از جمله شعر گفتار، شعر حرکت، کانکریت که بعضا تقلید و ترجمه از پاره ای از اشعار اروپایی است.

Keywords:

شعر دهه هفتاد , جزئینگری , معنی گریزی , شعر حرکت , گفتار روایت کلان