از نمونه های پیوندهای تاریخی ادبیات ایران و اردن (مطالعه موردی؛ عرار و خیام)

مصطفی وهبی التل ملقب به «عرار» (۱۹۴۹ – ۱۸۹۹م) از بزرگترین شعرای اردن است. او را پدر شعر معاصر اردن می دانند. عرار با مطالعه ترجمه منظومی که از رباعیات خیام به دستش رسید، مجذوب و شیفته خیام و سروده های او شد و اشعاری خیام گونه به رشته نظم درآورد. به جرات می توان گفت فهم مضامین شعری عرار بدون در نظر گرفتن فلسفه خیام و درک رباعیات و اشعار وی امری بس دشوار است. این مقاله کوشیده است تا با نگاهی فنی به خمریات عرار، آنها را از حیث تصاویر خیال مورد واکاوی قرار دهد تا مشخص شود شاعر چه اندازه از نظر خلق تصاویر تازه به خود متکی بوده است. تشبیه، استعاره، اغراق و تشخیص مهمترین ابزارهای ساخت تصاویر خیال هستند که در این پژوهش مورد مطالعه قرار گرفته اند. نتایج تحقیق نشان می دهد که در موضوع مورد مطالعه هیچ نشانی از تاثیر پذیری عرار از تصاویر خیال خیام یافت نیست و آنچه خوانندگان شعر او را به اندیشه تاثیرپذیری او در این حیطه سوق داده، بازتاب برخی اندیشه های فلسفی خیام در اشعار اوست.