بررسی و تحلیل سبک فکری و محتوایی سه آیین شاهنامه فردوسی با ایلیاد و ادیسه هومر

     ایلیاد و ادیسه هومر، همانند شاهنامه فردوسی، تجلی گاه فرهنگ و سنت­های اجتماعی و جهان­اندیشگی مردمان سرزمینی است که این آثار را در آنجا پدید آورده اند؛ بنابراین، با واکاوی مختصات فکری آیین­هایی که در این آثار بازتاب یافته اند، می­توان روحیات، افکار و عقاید مردم دو سرزمین باستانی ایران و یونان را باز شناخت.     در این پژوهش کوشش شده است ضمن بررسی آیین­های باستانی ایران و یونان از جمله: آیین سوگند و پیمان، مهمان نوازی و پیشکش دادن و آیین موسیقی، فرهنگ باستانی این دو تمدن دیرینه از منظر مولفه های انسان­شناسی، جامعه­شناسی، دین­شناسی، روان­شناسی، واکاوی شود و جنبه­های اشتراک و افتراق آنان مورد بحث و مداقه قرار گیرد.  نتیجه بررسی نشان می دهد که میان تمدن­های بزرگ تاریخ باستان، که نژاد و منشا تاریخی یکسانی دارند، تشابهات و افتراقات نه چندان عمیقی در آثار به جای مانده از آنها دیده می شود. تشابهات بیشتر از لحاظ ساختار و شیوه آداب و رسومی که در لایه های ظاهری آیین انجام می­دادند، دیده می­شود و علل افتراق آیین را می­توان به فاصله زمانی میان آثار و نویسندگان­شان و بعد مکانی نسبت داد، که این امر بر درون مایه های فکری و معنوی آیین­ها تاثیر بسزایی دارد.

Keywords:

سبک شناسی , شاهنامه , ایلیاد , ادیسه , آیین