ارزیابی الگوی مکانی دسترسی به بیمارستانها در شهر زنجان از منظر عدالت فضایی با استفاده از روش حوزه پوشش شناور سه مرحله ای

توزیع نامناسب خدمات باعث شکل گیری گروه های اجتماعی در شهرها و زمینه ساز نابرابریها و بی عدالتی در شهرها شده است، به طوریکه امروزه فضاهای شهری به عرصه تضادهای اجتماعی بدل شده است. دسترسی به خدمات که یکی از مولفه های اساسی در توسعه پایدار میباشد و برخورداری از تسهیلات شهری برای بررسی این نابرابریهای مکانی گزینه مناسبی میباشد. در این پژوهش، قابلیت دسترسی بالقوه به بیمارستانهای شهر زنجان با روش منطقه حوزه پوشش شناور سه مرحله ای((۳SFCA مبتنی بر عرضه و تقاضا و رقابت، در سطح بلوک و منطقه تحت شبکه جاده و با استخراج ماتریس هزینه مبدا- مقصد((Od برای سال ۱۳۹۵ با استفاده از داده های مکانی و مبتنی برGIS محاسبه شده است. نتایج حاصله حاکی از نابرابری در دسترسی به خدمات و نابرابری توزیع تسهیلات در سطح شهر میباشد به طوری که منطقه ۲ شهری دارای بالاترین و منطقه ۳ دارای پایینترین میانگین دسترسی میباشد. بالاترین دسترسی بلوک نیز در منطقه ۱ به علت نسبت عرضه بالا میباشد. قسمتهای جنوبی و مرکزی شهر هم به دلیل بافت سنتی و شبکه نامناسب و نسبت عرضه پایین و تقاضای بالا، دارای دسترسی پایینی می باشند. نتایج حاصل از این تحقیق اهمیت و قابلیت استفاده از نقشه و سامانه های اطلاعات جغرافیایی را در تعیین شاخصهای عدالت فضایی و لزوم بهرهگیری طراحان و مدیران شهری از این نتایج در رفع کمبودها و بهبود عدالت فضایی را نشان میدهد.

Keywords:

دسترسی مکانی , GIS , حوزه پوشش شناور سه مرحله ای , ۳SFCA , بیمارستان ,