تاثیر عوامل روان شناختی بر جنبه های آموزشی و کاربردی خودکارآمدی دانشجویان دوره تحصیلات تکمیلی دانشگاه های ایران

با توجه به مشکلات موجود در مقطع تحصیلات تکمیلی، این پژوهش سعی داشته ارتباط میان عوامل روان شناختی با جنبه های آموزشی و کاربردی خودکارآمدی دانشجویان دوره تحصیلات تکمیلی دانشگاه های ایران را مدل‎سازی کند. بدین منظور از پرسشنامه های استاندارد و محقق ساخته استفاده شده است که در مجموع پرسشنامه کلی دارای آلفای کرونباخ ۸۱۳/۰ است. جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان مقطع دکتری دوره تحصیلات تکمیلی دانشگاه های ایران هستند؛ روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده و شامل ۲۹۷ نفر از این دانشجویان بوده است. نتایج نشان می دهد که آشفتگی شناختی بیشترین تاثیر را بر خودکارآمدی دانشجویان می گذارد و پس از آن عملکرد رفتاری و عملکرد شناختی قرار می گیرند. در بین ابعاد خودکارآمدی بعد عمومی و بعد تحصیلی ابعاد زیربنایی هستند که نقش میانجی را بین ابعاد و عوامل دیگر و خودکارآمدی دانشجویان ایفا می کنند. همچنین نتایج آزمون مدل، علاوه بر تایید تاثیرگذاری عوامل، نشان می دهد که متغیرهای کنترلی جنسیت، سن و تاهل بر خودکارآمدی دانشجویان تاثیرگذار است اما متغیرهای اشتغال و سطح دانشگاه رابطه معنی داری در نمونه پژوهش ندارد.

Keywords:

خودکارآمدی , آشفتگی شناختی , عملکرد رفتاری , عملکرد شناختی , تحصیلات تکمیلی