بررسی رابطه بین تکانشگری و اضطراب فراگیر با نگرش به اعتیاد

اعتیاد به مواد در سال های اخیر در جهان به یکی از مهم ترین مشکلات اجتماعی تبدیل شده است. مشکلات مربوط به مواد مخدر به عنوان تهدیدی بزرگ برای امنیت و رفاه اجتماعی تلقی می شوند. افزایش میزان مصرف مواد در بین جوانان به عنوان یکی از مشکلات برجسته اجتماعی در نظر گرفته شده است. در این میان وجود اختلالات روانی نیز نگرش و میل به مصرف مواد را در افراد جامعه به خصوص جوانان افزایش می دهد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تکانشگری و اضطراب فراگیر بر نگرش به اعتیاد می باشد. روش پژوهش توصیفی – همبستگی است. جامعه پژوهش را آقایان را که در فروشگاه های عرضه لباس در غرب شهر مشهد فعال هستند تشکیل می دهد. نمونه پژوهش را نیز برحسب جدول مورگان و کرچسی ۳۸۴ نفر برآورد شد. روش نمونه گیری به صورت خوشه ای می باشد. روش سنجش گردآوری داده ها از طریق پرسشنامه تکانشگری بارات (۱۹۵۹)، پرسشنامه ۷ سوالی اضطراب فراگیر اسپیتز و همکارانش (۲۰۰۶) و پرسشنامه نگرش به اعتیاد نظری (۱۳۸۰) انجام شد. تجزیه وتحلیل اطلاعات با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام گرفت. یافته ها نشان می دهد که بین تکانشگری و اضطراب فراگیر و نگرش به اعتیاد رابطه وجود دارد. نتایج پژوهش بیانگر آن است که افرادی که دارای اختلالات روانی مانند تکانشگری هستند بر اساس تصمیمات غیرمنطقی و عجولانه ای که اتخاذ می کنند این مسئله باعث افزایش نگرش به مصرف مواد در آنان افزایش پیدا کند و از طرفی دیگر افرادی که اضطراب فراگیری دارند به این معنا اضطراب تمامی سطوح زندگی آنان را در برگرفته است به جهت رفع و کاهش مشکلات فردی و خانوادگی و اجتماعی باعث افزایش نگرش آنان به سمت اعتیاد می شود.

Keywords:

تکانشگری , اضطراب فراگیر , اعتیاد , نگرش به اعتیاد