ایران افغانستان، ارتباط ریلی، درآمدی بر سازوکار حمل ونقل چندوجهی برای همکاری منطقه ای

این نوشته با کمک سازه ای با نام «مهندسی امور بین الملل» و رهیافت اقتصاد سیاسی بین المللی به بررسی رابطه ایران افغانستان با مرحله آغازین ترانزیت ریلی منتهی به حمل و نقل چندوجهی کشور می پردازد تا با گره گشایی از این بن بست ریلی، چهارچوبهای طرحی جامع، و نقشه راه بین المللی کاملی برای رفع کلیه مشکلات بین المللی پیش روی سیاست های بین المللی راه آهن ایران را ارائه کند. هدف افزایش توانمندی کشور در عرصه بین المللی به منظور پیشرفت و همکاری منطقه ای و جهانی در پرتو بازسازی کریدور تاریخی شرقی غربی و بالعکس ایران با افغانستان و دیگر کشورهای مستعد همجوار است، کریدوری که نخستین بار، در نظم نخست جهانی/ آسیایی با پیشگامی ایران در پیاده سازی آن به عنوان سازوکار اصلی قدرت یابی و ثروت یابی جهانی به همراه شاخه های فرعی آن در شمال و جنوب، پر رفت وآمدترین مسیر بین المللی شد. این نوشته بر آن است که در طرح نهایی ترابری، بار دیگر سیمرغی (مجهز به سیستم حمل ونقلی مدرن) را از فرودگاه بین المللی امام خمینی (ره) به پرواز درآورد که پیش شرط و نقطه آغاز آن، حمل ونقل کارا ریلی است.

Keywords:

ایران , افغانستان , مهندسی امور بین الملل , حمل و نقل چندوجهی , همکاری منطقه ای و جهانی , طرح مسئله