بینش همگن سازانه در متن نوشته های توصیفی امیل زولا: درباپی ناتورالیسم یا بازنمود اندیشه ی تخیلی؟

صرفنظر از اندیشه ی ماتریالیستی که پایه های نظری و مبانی عقیدتی مکتب ناتورالیسم را تشکیل می دهد و ورای دستورالعمل های کاربردی این جریان فکری که انسان وارگی فضاهای زیستی و نیز جسم وارگی جان و روح آدمی را در بازنمودهای هنری و ادبی به نمایش می گذارند، توصیفات ناتورالیستی قبل از هر چیز- لااقل آنچه که در متن نوشته های توصیفی امیل زولا نمود یافته- بیانگر اندیشه و طرز فکری تخیلی است که ریشه در نوع پاسخگویی نظام تخیلی نویسنده در برابر ترس از گذر زمان دارد؛ اندیشه ای که به دنبال آن اشیاء، انسان و فضاها به منظور به حداقل رساندن تجربه ی مرگ و نیستی در رویارویی با عنصر زمان، همواره در حال جوشش و پیوستگی مداوم با یکدیگرند تا تهدید به عدم و نیستی را به فرصتی مغتنم برای غور در نامیرایی زمان و مکان بدل کنند. همگرایی قوی اشیا به سوی یکدیگر، چسبندگی ناگسستنی و دلپذیر شخصیت های داستانی با فضاهای زیستی در پایه ی مضمونی و نیز پیوستگی نحوی کلمات، عبارات و جملات در پایه ی کلامی، متن نوشته های توصیفی زولا را به تابلو نقاشی بزرگی مبدل ساخته اند که در آن، پراکندگی اشیاء، گسیختگی و گاها تضاد کارکردی آنها با یکدیگر به حداقل تقلیل یافته و به دنبال آن بینشی یک دست، همگن و یک پارچه که بیانگر نوع نگرش نویسنده نسبت به دنیای پیرامونی است به خواننده عرضه می شود.

بینش همگن سازانه در متن نوشته های توصیفی امیل زولا: درباپی ناتورالیسم یا بازنمود اندیشه ی تخیلی؟ Keywords:

نظام تخیلی , رژیم شبانه , چسبندگی اشیاء , هم جوشی دلپذیر , همگن سازی فضا , تلطیف (گذر) زمان