بازخوانشی از تاریخ: تئاتر عقلانی ادوارد باند، میراث مکتب برشت

هدف از مقاله حاضر شناساندن «تئاتر عقلانی» باند و «شگرد تعرض» در تئاتر وی، به مثابه واکنش به رخدادهای تئاتری در عصر وی و جنبش های دهه شصت اروپا است. اما از آنجا که وی متعلق به همان سنت انقلابی برتولت برشت در آلمان بوده و یکی از پیروان تئاتر مارکسیستی به شمار می رود، بررسی درام باند در سایه راهکارهای برشت به این شناخت کمک می کند. باند، به همان دلیلی که برشت، زیرساخت نظریه ارسطویی را در مورد تئاتر دراماتیک بر هم می ریزد و در مقابل سبک طبیعت گرای تئاتر استانیسلاوسکی قد علم می کند، رمانتسیسم هشیار خود را به خدمت دیالکتیک برشت می گیرد تا موضعی نقادانه به ساختار نمایش هایش ببخشد. بخش نخست این مقاله به ماهیت فرایند تعلیم یکی از ارکان تئاتر روائی و تاکتیک های تاثیرگذار در تئاتر این دو نمایشنامه نویس می پردازد. بخش دوم مسائل مربوط به تعامل تاریخ و ادبیات را از منظر این دو بررسی می کند. بخش سوم یا گفتمان تئاتری باند با شکسپیر، به یکی از محوریترین نمایشهای باند، به نام بینگو، می پردازد و با اشاره به زندگی نمایشنامه نویس نامدار عصر رنسانس (شکسپیر)، چگونگی تلفیق عناصر فرهنگی گذشته و امروز را بررسی می کند و بر تعامل بین ادبیات و تاریخ صحه می گذارد. بخش چهارم، «تئاتر عقلانی» باند و «شگرد تعرض» در تئاتر وی را در راستای ویژگی های تئاتر روائی برشت می شناساند و اینکه چگونه خلق تئاتر عقلانی پیدایش ضدگفتمانی است که با پیش فرض های دراماتیکی برشت از قبیل فاصله گذاری و درگیری احساسی مخاطب در تضاد است. این نوشتار در پایان نتیجه می گیرد که «تئاتر عقلانی» ابزاری متعهد برای اصلاح جامعه است.

بازخوانشی از تاریخ: تئاتر عقلانی ادوارد باند، میراث مکتب برشت Keywords:

باند , تئاتر حماسی , تئاتر عقلانی , شگرد تعرض , شگرد بیگانه سازی