رابطه خودکارآمدی و تاب آوری با اثربخشی مدیران دوره ی متوسطه

هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه خودکارآمدی و تاب­آوری با اثربخشی مدیران دوره­ی متوسطه شهر کرمانشاه انجام گرفت. پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و ازنظر ماهیت و روش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه مدیران دوره­ی متوسطه اداره آموزش وپرورش شهر کرمانشاه (۴۴ مدیر مرد و ۵۰ مدیر زن) در سال تحصیلی ۹۳-۱۳۹۲ بود که با روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای نمونه­ای به حجم ۷۶ نفر انتخاب شد. برای گردآوری داده­ها از پرسشنامه­های خودکار­آمدی عمومی شرر و همکاران (۱۹۸۲)، تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و اثربخشی پارسونز استفاده گردید برای تحلیل داده­ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان می دهدمتغیرهای خودکارآمدی و تاب­آوری توان پیش بینی متغیر اثربخشی رادارند. نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی و تاب آوری با اثربخشی رابطه مثبت وجود دارد؛ اما اثربخشی در بین مدیران زن و مرد تفاوت معناداری مشاهده نشد. با توجه به یافته­های پژوهش پیشنهاد می شود سازمان آموزش وپرورش برای افزایش اثربخشی مدیران به برگزاری برنامه های مانند کارگاه های آموزشی و استفاده از روانشناسان و مشاوران نسبت به تقویت خودکارآمدی و تاب آوری اقدام نمایند.

Keywords:

خودکارآمدی , تاب آوری , اثربخشی مدیران