اثبات اصالت مهربانی در اسلام

زمینه و هدف: «مهربانی»، حقیقتی انسانی است که نه تنها در رابطه بیمار و پزشک نقش ایفا می­کند؛ بلکه تحقیقات دانشمندان تجربی حاکیست رحمت و شفقت می­تواند در پیشگیری یا کنترل برخی بیماری­ها موثر باشد. از طرفی اسلام به عنوان دینی الهی منبع فضائل انسانی من­جمله مهربانی است و از آن زاویه می­تواند اهداف فرهنگی و بهداشتی را حمایت کند. روش: این پژوهش توصیفی تحلیلی، با روش کتابخانه­ای (سنتی و مدرن) گردآوری و از بانک­های معتبر علمی در بستر اینترنت نیز استفاده شده است. یافته­ها: کتاب الهی اسلام یعنی قرآن، الله را با دو نام با ریشه رحمت معرفی می­کند و تقریبا تمامی سوره­های آن با این دو نام، خالق را معرفی می کند و کلماتی هم­خانواده و هم­معنای مهربانی به صورت وافر در آن مشاهده می­شود و سایر اسماء الحسنی نیز به پروردگاری واحد و مهربان اشاره می­کنند گرچه معنای آن­ها مستقیما مهربان نباشد. همچنین پیامبران به ویژه پیامبر اسلام و سایر اولیاء الهی که بزرگترین مفسران کتب الهی و قرآن هستند همواره با فضیلت رحمت شناخته و الگوی فرهنگی جهانی قرارداده شده اند. نتیجه گیری: ۱- جایگاه مهربانی در اسلام اصیل است.۲- اسلام بدون تقدم فضیلت مهربانی در تفسیر و زندگانی نیاز به بازشناسی دارد.۳- تمرکز بر مهربانی در اسلام می تواند نقش موثری در سلامت به ویژه سلامت معنوی و سپس سلامت روانی داشته باشد.۴- لازم است پژوهش­های بیشتری در دو حوزه علوم اسلامی و تجربی برای دریافت اهمیت مهربانی در بهداشت با نگاهی بومی صورت پذیرد.  

Keywords:

Health , Interdisciplinary Research , Islam , تحقیق میان رشته ای , تفسیر , سلامت , مهربانی