ارائه مدل سنجش رضایت مندی عمومی از عملکرد سیستم‎های بهداشتی و درمانی

مقدمه: با توجه به اهمیت نحوه ارائه خدمات و مراقبت‎های بهداشتی-درمانی، چگونگی عملکرد سیستم‎های مذکور و آثار برجسته آن بر رضایت مندی عموم، این سوال مطرح می­شود که چگونه می­توان میزان رضایت مندی عمومی را در خصوص خدمات بهداشتی - درمانی مورد ارزیابی قرار داد؟ پژوهش حاضر در پی ارائه مدلی جهت سنجش میزان رضایت مندی عمومی از عملکرد و نحوه ارائه خدمات بهداشتی-درمانی است. روش پژوهش: این پژوهش با رویکرد توصیفی-تحلیلی و اهداف کاربردی در سال ۱۳۹۷ در بین ۳۸۴ مراجعه‎کننده به بیمارستان‎های شهرستان شاهرود انجام شد. مبتنی بر مرور ادبیات موضوع و نظرات خبرگان، ابتدا ابعاد سنجش رضایت مندی از خدمات بهداشتی-درمانی شناسایی شدند. برای جمع آوری داده­ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. در نهایت، تحلیل روابط مابین ابعاد مدل توسط رویکرد مدل‎سازی معادلات ساختاری انجام گردید. یافته‎ها: یافته های کلیدی پژوهش نشان می دهند که رضایت مندی عمومی از عملکرد سیستم بهداشتی - درمانی به ترتیب اولویت با ابعاد «کیفیت خدمات بهداشت-درمان» با ضریب مسیر ۰/۸۷، «قابلیت‎ها و مهارت‎های کارکنان و پزشکان» با ضریب مسیر ۰/۷۷، «دسترسی به خدمات» با ضریب مسیر ۰/۶۶ و «هزینه خدمات»  با ضریب مسیر ۰/۵۴، ارتباط آماری معناداری دارد. نتیجه‎گیری: لحاظ نمودن ابعاد رضایت مندی یادشده نقش بسزایی در ارائه صحیح خدمات، عملکرد مطلوب و افزایش کارایی خدمات بهداشتی - درمانی دارد و می‎تواند موجب انجام اقداماتی جهت افزایش معنادار رضایت‎مندی دریافت‎کنندگان این خدمات شود. علاوه بر آن، با استفاده از نتایج پژوهش حاضر می توان زمینه را برای دسته بندی مشتریان برحسب سطح رضایت مندی کسب شده و ویژگی های آن ها فراهم نمود.

Keywords:

رضایت مندی , ابعاد ارزش آفرین , سلامت و درمان , معادلات ساختاری