تاثیر سیستم مدیریت کیفیت بر رضایت شغلی در بیمارستان های تامین اجتماعی استان تهران

مقدمه: اهمیت و تاثیر رضایت شغلی پرسنل درمانی برارتقاء سطح سلامت جامعه بر کسی پوشیده نیست. در برخی از مراکز درمانی در کنار استانداردهای درمانی الزامی، از انواع دیگر استانداردها به عنوان ابزاری برای ارتقاء فرآیندهای بیمارستانی استفاده می شود که استقرار و همسو کردن این استانداردها با عوامل ایجاد رضایت شغلی می تواند ابزاری برای بالا بردن سطح رضایت شغلی پرسنل درمانی نیز باشد. روش پژوهش: این مطالعه توصیفی در ۸ مرکز بیمارستانی وابسته به اداره کل درمان تامین اجتماعی استان تهران در دو گروه آزمایش و گواه انجام شد. جهت جمع آوری داده ها از دو روش مشاهده مشارکتی دو محقق در دو گروه آزمایش و گواه و همینطور پرسشنامه استاندارد JDI با ضریب ۹۸/. =α  استفاده شد. طبق جدول مورگان ۳۵۷ نفر به عنوان جامعه آماری به صورت تصادفی در مراکز انتخاب شدند که داده ها در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: بررسی نتایج در ۵ حیطه نشان داد که میانگین رضایت شغلی گروه آزمایش در مقیاس خطی ۱تا۵ عدد ۸/۳ بود و در گروه گواه ۹/۲ بود. بیشترین رضایت شغلی در هر دو گروه نظارت و سرپرستی و کمترین میزان در حیطه حقوق و دستمزد بود.پرسنل بهداشتی درمانی در گروه آزمایش رضایت شغلی بیشتری (۹/۳) نسبت به پرسنل اداری مالی (۷/۳) داشتند. آزمون کای دو پیرسون بین رضایت شغلی و جنسیت رابطه معناداری را نشان داد (۰۰۲/. = sig) و بین سطح تحصیلات و رضایت شغلی رابطه معناداری وجود نداشت (۷۳۳/. =sig ) نتیجه گیری : استقرار سیستم مدیریت کیفیت در بیمارستان های تحت مطالعه موجب افزایش رضایت شغلی در تمام حیطه ها به جز حقوق و دستمزد است.