ویژگی های شخصیت پردازی در سه داستان از بزرگ علوی، جمال زاده، آل احمد

شخصیت به عنوان مهمترین عنصر داستانی از گذشته تا به حال دارای دگرگونی های مهمی از نظر ویژگی ها و نحوه معرفی در داستان شده است. در ادبیات پس از مشروطه، داستان کوتاه با حضور شخصیت های واقعی و نه قهرمانان افسانه ای شکل گرفت و نویسنده­ ها اشخاص داستان  خود را از میان مردم عادی برگزیدند و دگرگونی مهمی در داستان­ پردازی پدید آوردند. در این­ پژوهش که به روش توصیفی-تحلیلی انجام شد، سه داستان میرزا، ویلان الدوله و آفتاب لب بام از نظر شخصیت ­پردازی مورد بررسی قرارگرفت. با بررسی این داستان ها، به این ­نتیجه رسیدیم که علوی و جمال زاده شخصیت ها را به واسطه توصیف معرفی ­کرده ­اند ولی آل­احمد از تکنیک های دیگری همچون کنش و گفت­وگو استفاده می­کند. همچنین شخصیت های آل­ احمد برای خواننده آشنا تر از شخصیت های علوی و جمال­زاده هستند. علوی شخصیتی سیاسی خلق­ کرده­ است که دارای پیچیدگی رفتاری است و از نوع تیپیک محسوب می ­شود، ویلان الدوله جمال زاده را هم می­ توان نمادی از افراد آواره و سربار دانست، اما شخصیت های آل­ احمد ساده هستند. نتیجه دیگر این است که شخصیت میرزا و شخصیت های آل احمد به جز مادر خانواده ایستاست ولی ویلان الدله جمال زاده و مادر داستان جلال پویا هستند.

Keywords:

عنصر , شخصیت , داستان , میرزا , ویلان الدوله , آفتاب لب بام , شخصیت پردازی