اثر بخشی نمایش درمانی /درمانگری با اجرا روی صحنه برآموزش مهارتهای اجتماعی کودکان به هنجار

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی آموزش بازیگری (آموزش مهارت نمایش درمانی/درمانگری) بر آموزش یکی از مهارت های اجتماعی (جرات ورزی) روی کودکان "به هنجار" انجام شد ؛ و ضروری است که والدین و معلمان مهارت های اجتماعی را در هر سن به کودک بیاموزند. ابراز وجود یا جرات ورزی بدین معنی است که فرد بتواند از حق و عقیده خود بدون تجاوز به حق و عقیده دیگران، حمایت کنند ؛ و مخصوصا توان رد کردن هر آسیبی را کسب کنند که ما در این پژوهش به آن می پردازیم . جامعه آماری این پژوهش شامل کودکان سن ۷ تا ۱۲ سال شهر تهران در ۱۳۹۷ با پذیرش ۳۰ هنرور کودک در دو دوره آموزشی شکل گرفت و به طور تصادفی در دو گروه ۱۵ نفری - سال ۹۸ (آزمایش و گواه) گمارده شدند. قبل و بعد از مداخله آموزشی به وسیله ی پرسشنامه جرات ورزی مورد ارزشیابی قرار گرفتند؛ برای جمع آوری داده ها از مقیاس مهارت های اجتماعی گرشان الیوف ۱۹۹۹ استفاده شد. نتایج آزمون چند متغیری نشان داد ، آموزش از طریق نمایش درمانی موجب افزایش مهارتهای اجتماعی در کودکان به هنجار می شود . نتیجه : بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت ، مداخله آموزشی نمایش درمانی از طریق (P=۰/۰۰۱) بازیگری گروهی و اجرا روی صحنه بر مهارت های اجتماعی "جرات ورزی" می تواند با دانش افزایی و ایفای نقش و یادگیری مشاهده ای به عنوان یک روش مداخله ای مفید ، اثر بخش و ماندگار بر ارتقا مهارت های اجتماعی به کار رود؛ مشاهده ، بعد از مداخله آموزشی توسط دو کودک به هنجار شرکت کننده ، در طرح پژوهشی.

Keywords:

نمایش درمانی , هنر درمانی , آموزش بازیگری , اثر بخشی بازیگری , مداخله درمانی , نه گفتن , جرات ورزی از طریق نمایش درمانی