انسان پس از هزاران سال حیات پر فراز و نشیب و کسب تجربیات بسیار ارزشمند سرانجام کمال خود را در الگوی زیست درفضای جمعی یافت و شهر تا آنجا در زندگی انسان نفوذ کرد که خود تبدیل به معیار کمال و تمیز جوامع توسعه یافته - در ابعاد کمی و کیفی- از سایر جوامع شد و عرصه شهر به مهمترین جولانگاه مظاهر زندگی بشر تبدیل شد. در جوامع امروز با آنکه بخش اعظم افراد جامعه به زندگی شهری گرویده اند، هنوز اکثریت جامعه فاقد سنت های شهروندی می باشد، سنتی که با تکیه بر فرهنگ شهرنشینی پدید آید. این در حالی است که بسط و توسعه
جامعه مدنی و
مشارکت به خواستی همگانی تیدیل شده است. لذا در این مقاله با روش کمی- توصیفی راهبردهای افزایش
مشارکت مردم در امر
عمران شهری بررسی شده است. این پژوهش سعی دارد به این سوال پاسخ دهد که چه عواملی می تواند بر رابطه بین
شهر و شهروند تاثیر بگذارد و باعث افزایش تعامل و
مشارکت شهری شهروندان بشود؟ در این راستا ابتدا مروری بر مفاهیم
شهر و شهروند و
مشارکت در
جامعه مدنی را داریم و سپس نقش و ضرورت
مشارکت در عمران شهرهای ایران بیان می شود و در پایان برای رسیدن به جامعه پویا ، فعال ، افزایش حضور شهروندان در پیش برد طرح های
عمران شهری پیشنهادهایی ارائه گردیده است. نتایج حاصل از تحلیل ها نشان می دهد که ایجاد انگیزه ( انگیزش ) نقش اساسی در حضور شهروند در جامعه دارد و می تواند متضمن اجرایی شدن برنامه ها و طرح های شهری بشود