بررسی حق بر سلامت در اسناد بین المللی حقوق بشرو نظام حقوقی ایران
Publish place: The first international conference on research in law and political science and legal responsibility of medical staff
Publish Year: 1400
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 741
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
RPSLMS01_026
Index date: 30 October 2021
بررسی حق بر سلامت در اسناد بین المللی حقوق بشرو نظام حقوقی ایران abstract
حق بر سلامت به عنوان یک حق ذاتی به این معناست که هر کس حق دارد تا به بالاترین استاندارد سلامت فیزیکی و روانی دستیابی داشته باشد و این حق تمام خدمات پزشکی، بهداشت عمومی، غذای کافی، مسکن مناسب، محیط کار سالم و محیط زیست تمیز را در بر می گیرد. وجود ابعاد مختلف برای سلامتی، حوزه های گوناگون مرتبط با سلامتی و عوامل متنوع تاثیرگذار بر آن موجب دشواری تعریف حق مزبور شده است و دولت ها برای تامین امکان یک زندگی سالم ملزم به اتخاذ اقداماتی در حوزه وسیعی می باشند که برخی از این تعهدات مستلزم اقدام فوری و برخی دیگر در طول زمان باید تحقق پیدا کنند. حق برخورداری از بالاترین استانداردهای قابل حصول سلامتی یا حق بر سلامتی یکی از حق های بشری است که در اسناد حقوق بشری بر اهمیت آن تاکید شده است. سلامت فردی، به عنوان یکی از مهمترین مولفه های کرامت هر انسانی محسوب می شود. از این روی حق بر سلامتی به عنوان یکی از حقوق بنیادین بشری در نظام بین المللی حقوق بشر به رسمیت شناخته شده است. در اسناد حقوق بشری عمدتا از سلامت جسمی و روانی و بعضا از سلامت معنوی و اجتماعی حمایت شده است. دولت ها نیز به-طور کلی در ارتباط با تامین و تضمین این حق دارای مسئولیت های معینی می باشند. حق بر سلامت جایگاه استواری در اسناد حقوق بشری و عرف بین المللی دارد و می توان آن را در شمار اصول کلی پذیرفته شده نظام های حقوقی توسعه یافته دانست. این حق در شمار حقوق نسل دوم حقوق بشری بر شمرده شده است.
بررسی حق بر سلامت در اسناد بین المللی حقوق بشرو نظام حقوقی ایران Keywords:
بررسی حق بر سلامت در اسناد بین المللی حقوق بشرو نظام حقوقی ایران authors
شهریار مسیب زاده
فارغ التحصیل کارشناسی ارشد حقوق عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز.