نقش اساسی معناشناختی حوادث در کاهش آسیب های روانی

یکی از تحریفات شناختی که نقشی اساسی در ایجاد افسردگی و اضطراب دارد، تفکر تساوی گونه است. این تحریف که همواره در فرآیند نتیجه گیری ظاهر می شود، ذهن فرد را در موقعیت انعطاف ناپذیری قرار می دهد، به گونه ای که شخص را از تفسیرهای متنوع درباره ی حوادث و امور بازمی دارد. این تفکر تساوی گونه مادر تحریفات است، زیرا سایر تحریفات توسط آن شکل می گیرند. در این مقاله نحوه ی پدیدآیی تفکر تساوی گونه و نقش آن در ایجاد اختلالات روانی توضیح داده می شود; هم چنین به عنوان شناخت درمانی بنیادین، روش های آزمون واقعیت برای چالش این تحریف شناختی تشریح می شود و دو نمونه ی بالینی که توسط این روش ها درمان شده اند، ارائه می گردند. این نوع شناخت درمانی نه تنها خطاهای شناختی بیماران را اصلاح می کند، بلکه می تواند دیدی درست را برای آنان ایجاد کند تا جهان و حوادث را با امید و انعطاف بیشتری بنگرند. در این مقاله به موضوع تساوی بیم و امید (خوف و رجا) به عنوان نتیجه ی حذف تفکر تساوی گونه توجه شده است.

Keywords:

تحریفات شناختی , درمان شناختی رفتاری , تفکر تساوی گونه