تعیین ظرفیت بی هوازی با استفاده از کینتیک لاکتات خون در خلال فعالیت فرابیشینه یکنواخت

هدف: هدف از تحقیق حاضر تعیین ظرفیت بی هوازی با استفاده از کینتیک لاکتات خون در خلال فعالیت فرابیشینه یکنواخت بود. روش تحقیق: ۱۵ آزمودنی مرد فعال با میانگین سن ۶۴/۳±۲۲ سال و وزن ۷۴/ ۵±۷۴ کیلوگرم در سه جلسه مجزا یک آزمون فزاینده استاندارد جهت تعیین Pmax، یک آزمون فرابیشینه یکنواخت با Pmax۱۱۰% و آزمون وینگیت را به عنوان آزمون مرجع انجام دادند. در خلال انجام آزمون هر دقیقه یک بار، بلافاصله بعد از تمرین و در دقایق ۳، ۶ و ۹ مرحله ی ریکاوری لاکتات خون اندازه گیری شد. تغییرات لاکتات (ΔLa)، دامنه ی زمانی تغییرات لاکتات (ΔTLa) و حداکثر لاکتات تحمل شده(Lamax)، یکبار در حین تمرین و بار دیگر در مجموع دوره ی تمرین و ریکاوری، بوسیله نرم افزار Microcal Origin از نمودار غلظت لاکتات – زمان استخراج گردید. جهت تعیین توانایی پیش بینی از آنالیز رگرسیون چند گانه استفاده شد. نتایج: بین Lamax ( ۰۵/۰ P < , ۶۲/. = r)، ΔLa (۱/۰ P < , ۷۹/. = r) و ΔTLa ( ۰۱/۰ P < , ۶۷/. = r) در حین تمرین و Lamax ( ۰۱/۰ P < , ۷/. = r) و ΔLa مجموع دوره ی فعالیت و ریکاوری ( ۰۱/۰ P < , ۶۱/. = r) با ظرفیت بی هوازی ارتباط معنادار بدست آمد. امکان پیش بینی ظرفیت بی هوازی با استفاده از شاخص های کینتیک لاکتات در حین فعالیت فرابیشینه (۰۱/۰ > P , ۷۱/۰ = r۲ ). وجود داشت. امکان پیش بینی در مجموع فعالیت فرابیشینه و دوره ی ریکاوری بعد آن وجود نداشت. بحث و نتیجه گیری: بطور خلاصه نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مولفه های کینتیک لاکتات در حین فعالیت فرابیشینه می تواند ظرفیت بی هوازی را پیش بینی کنند.

تعیین ظرفیت بی هوازی با استفاده از کینتیک لاکتات خون در خلال فعالیت فرابیشینه یکنواخت Keywords:

ظرفیت بی هوازی , پارامترهای کینتیک لاکتات , آزمودنیهای فعال