ارزیابی آلودگی صوتی منطقه ۱۶ تهران

سابقه و هدف: آلودگی صوتی یکی از آلودگی های مهم و رو به رشد شهرهای بزرگ است. به منظور کنترل و مدیریت اثرات آلودگی صوتی، سنجش آن امری ضروری است. لذا در این تحقیق پهنه بندی و مدلسازی آلودگی صوتی با روش درونیابی کریجینگ در یکی از مناطق پرجمعیت تهران یعنی منطقه ۱۶ انجام گردید. مواد و روش ها: در این تحقیق در ابتدا ۸ ایستگاه برای پیش مطالعه انتخاب شد. در مرحله بعد ۴۶ ایستگاه در منطقه مورد مطالعه انتخاب و تراز معادل صوت در سه بازه ی زمانی صبح، ظهر و شب برای هر ایستگاه، جهت تعیین تراز آلودگی صوتی اندازه گیری شد. همچنین یکی از انواع کاربری شبکه معابر منطقه ۱۶ یعنی بزرگراه شهید رجایی انتخاب و تراز شدت صوت در فواصل مختلف جهت پهنه بندی و مدلسازی آلودگی صوتی آن بزرگراه اندازه گیری شد. سپس مدلی جهت پیش بینی تراز شدت صوت در فواصل مختلف از بزرگراه ارائه شد. جهت بررسی درستی مدل ارائه شده، یک بزرگراه دیگر مورد بررسی قرار گرفت و آزمون تست مقایسه ای بین مقادیر اندازه گیری شده و پیش بینی شده انجام گرفت. نتایج و بحث: درصد خطای بین مقادیر پیش بینی شده و اندازه گیری شده بسیار ناچیز بوده و درنتیجه مدل ارائه شده را می توان برای ارزیابی آلودگی سایر بزرگراه ها مورد استفاده قرار داد. نتایج به دست آمده از مرحله اصلی این تحقیق نشان داد که حداکثر میانگین تراز معادل صوت ۸۳.۵۷۱۴ دسی بل مربوط به بزرگراه هاست همچنین تا فاصله ی ۳۰ متری از بزرگراه برای کاربری مسکونی مناسب نیست. حداقل میانگین تراز صوت ۵۸ دسی بل مربوط به مناطق مسکونی هست. نتیجه گیری: دیگر نتایج این تحقیق حاکی از آن بوده است که درکل ایستگاه های سنجش صدا به خصوص در شبکه معابر میزان میانگین تراز معادل صدای اندازه گیری شده بیش از حد استاندارد روز ایران هست. با توجه به آلودگی صوتی بالای منطقه، راهکارهای ارائه شده جهت کنترل آلودگی صوتی استفاده از دیواره های صوتی در بزرگراه ها و ایجاد فضای سبز بیشتر در مناطق مستعد آلودگی هست.

Keywords:

آلودگی صوتی , تراز معادل صوت , شدت صوت , پهنه بندی , مدلسازی