آزادی ارتباطات ماموریت های دیپلماتیک در حقوق بین الملل و جایگاه حقوقی پیک و کیسه دیپلماتیک در آن

یکی از مهم ترین آزادی ها برای یک ماموریت سیاسی و کنسولی، آزادی ارتباطات رسمی آن ماموریت با دولت فرستنده یا دیگر نمایندگی های آن دولت است. یکی از ارکان این آزادی استفاده از پیک برای فرستادن مکاتبات و اسناد دارای ماهیت دیپلماتیک و کیسه دیپلماتیک بوده است. از سال ۱۹۶۱ آزادی ارتباطات ماموریت های دیپلماتیک در کنوانسیون های چهارگانه حقوق دیپلماتیک به صورت مدون درآمدند و مصونیت ارتباطات دیپلماتیک مورد تاکید قرار گرفت. لیکن در این کنوانسیون ها حمایت کافی از پیک و کیسه دیپلماتیک پیش بینی نشده است. برای رفع این نقیصه، کمیته حقوقی مجمع عمومی سازمان ملل و کمیسیون حقوق بین الملل کار خود برای حمایت حقوقی از پیک و کیسه های دیپلماتیک و به عبارت دقیق تر به حمایت حقوقی از کیسه های دیپلماتیک که همراه پیک نیستند را از سال ۱۹۸۰ آغاز و در سال ۱۹۸۹ پیش نویس طرحی را باعنوان "طرح کنوانسیون راجع به وضعیت پیک دیپلماتیک و کیسه دیپلماتیک که همراه پیک دیپلماتیک نباشد توسط کمیسیون حقوق بین الملل تدوین گردید. هدف از تدوین این طرح ایجاد انسجام و تدوین قواعد یکنواخت و قابل انطباق با انواع پیک و کیسه بود. این طرح بسیاری از نقائص حقوق موجود در زمینه حمایت قانونی از پیک و  کیسه دیپلماتیک، سوء استفاده از این وسایل ارتباطی و مشکلات دیگر را برطرف نمود.  لیکن به دلیل تعارض منافع کشورها، علی رغم سال ها تلاش کمیسیون حقوق بین الملل و مجمع عمومی سازمان ملل، تصویب این طرح و اتخاذ روش واحد در خصوص کیسه های دیپلماتیک و کنسولی تا کنون، امکان پذیر نشده است 

Keywords:

ارتباطات دیپلماتیک , حقوق دیپلماتیک , کشور فرستنده , کشور پذیرنده , پیک و کیسه دیپلماتیک