بررسی نقش میانجی رابطه رهبر و پیرو بر رابطه بین رفتار شهروندی و عدالت سازمانی (مورد مطالعه: ستادهای تخصصی ناجا)

زمینه و هدف: رفتار شهروندی سازمانی، بر رفتارهای داوطلبانه و خودجوشی دلالت دارد که بیش از آنکه رفتاری تابع شرح یک شغل یا نقش سازمانی باشد، وابسته به انتخاب فردی هستندو علی رغم فراتر از نقش بودن، برای اثربخشی سازمان لازم است. بروز این رفتارها برای برخی سازمانها نظیر سازمان پلیس، به دلیل انتظارت واقعا متفاوت و پیچیده ای که از یک مامور پلیس وجود دارد، اهمیتی ویژه دارد. این پژوهش قصد دارد تاثیر دو متغیر عدالت و رابطه رهبر-پیرو را بر بروز این رفتارها در پلیس بررسی کند. روش: این پژوهش به دو شیوه اسنادی و پیمایشی انجام گرفته است. پایایی پرسشنامه با روش آلفای کرونباخ(۴/۹۴) و روایی آن به تایید خبرگان رسید. داده ها به کمک تکنیکهای آمار توصیفی و استنباطی تجزیه تحلیل شدند و آزمون همبستگی اسپیرمن و برای بررسی فرضیه‎ها مورد استفاده قرار گرفت و مدل معادلات ساختاری نیز برای اطمینان بیشتر مورد استفاده قرار گرفتند. یافته‎ها و نتایج: نتایج نشان داد که ادراک از عدالت و نیز رابطه رهبر-پیرو هر دو اثر مثبت و معناداری بر بروز رفتارهای شهروندی سازمانی دارند. ادراک از عدالت همچنین بر رابطه رهبر-پیرو اثر معناداری دارد و رابطه رهبر-پیرو در ارتباط بین عدالت و رفتار شهروندی سازمانی نقش میانجی دارد.

Keywords:

عدالت , رفتار شهروندی سازمانی , رابطه رهبر-پیرو , پلیس