بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیت و رضایت شغلی در افسران پلیس راهور تهران بزرگ

نیروی انسانی ماهر و کارآمد، پربهاترین دارایی هر کشور است و کارایی و اثربخشی سازمان ها به کارایی نیروهای انسانی آن بستگی دارد. یکی از مسائلی که باید در هر سازمانی مورد توجه قرار گیرد خشنودی و رضایت شغلی کارکنان آن سازمان است که از متغیرهای رفتار سازمانی به شمار میآید. رضایت شغلی به عوامل زیادی بستگی دارد که یکی از آنها سازگاری و تناسب میان شخصیت و شغل است. هر چه این سازگاری بیشتر باشد، علاوه بر تامین رضایت شغلی، عملکرد بهتری را برای سازمان به همراه می آورد. هدف این پژوهش، بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی با رضایت شغلی در افسران پلیس است و به بررسی ساختار شخصیت و رضایت یا عدم رضایت شغلی آنها می پردازد. فرضیه این تحقیق عبارت است از اینکه بین بعد روان رنجورخویی (N) ، با وجدان بودن (C) ، انعطافپذیر بودن (O) ، دلپذیر بودن (A)  و برونگرایی (E) با رضایت شغلی رابطه وجود دارد. این تحقیق پژوهشی توصیفی از نوع همبستگی است و جامعه آماری آن را کلیه افسران ارشد و جزء پلیس راهور تهران بزرگ تشکیل می دهند که از بین آنها تعداد ۲۱۱ نفر بر اساس فرمول کوکران و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه صفات شخصیتی (FFI-Neo) و شاخص توصیف شغل  (JDI)استفاده شد که از پایایی و اعتبار مناسبی برخوردارند. نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که به جز رگه گشودگی (O) ، دیگر رگه های شخصیتی با رضایت شغلی رابطه معنادار دارند، به این ترتیب که نوروزگرایی به صورت معکوس و برونگرایی (E) ، مقبولیت (A) و وظیفه شناسی (C)  به صورت مستقیم دارای رابطه معنادار با رضایت شغلی هستند. نتایج حاصل از اجرای مدل رگرسیونی نیز نشان داد که از پنج ویژگی شخصیتی، دو ویژگی روان نژندگرایی و وظیفه شناسی بعد از ورود به این مدل توانستند ۴۷/۰ درصد از تغییرات متغیر رضایت شغلی را تبیین کنند و جهت ضرایب بتا برای تبیین متغیر رضایت شغلی در N منفی و در C مثبت است که این یافته ها توجه به ویژگی های فردی به منظور افزایش میزان کیفیت خدمات و رضایتمندی شغلی را مورد تایید قرار می دهد، از این رو تلاش برای به حداکثر رساندن میزان انطباق فرد با شغلش نتایج سودمندی را در عمل به دنبال خواهد داشت.