اثربخشی برنامه تلقیح استرس بر تبعیت از درمان بر اساس شاخص هموگلوبین گلیکوزیله (A۱C) در مبتلایان به دیابت نوع دو

مقدمه و هدف: عوارض و مشکلات دیابت با تبعیت از درمان قابل کنترل است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان تلقیح استرس بر تبعیت از درمان بیماران دیابت نوع ۲ با شاخص  HbA۱C  بوده است. مواد و روش ها: روش پژوهش، نیمه ­آزمایشی با طرح پیش­آزمون و پس­آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل بیماران دیابت نوع۲ دارای پرونده بیمارستان امام خمینی شهرستان محلات در سال۹۹-۱۳۹۸بود. ۵۰ بیمار دیابتی نوع ۲ به صورت نمونه ­گیری دردسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل همتاسازی شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تبعیت از درمان و آزمایش همگلوبین A۱C برای هردو گروه بود. طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه­ای برای گروه آزمایش فنون آموزش تلقیح استرس اجرا گردید. پس از اجرای درمان روی هر دو گروه، مجددا پرسشنامه و آزمایش خون برای بررسی هموگلبین A۱C انجام گردید و داده­های گردآوری شده با استفاده از تحلیل کواریانس یک­راهه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش، نشان داد که میانگین نمرات تبعیت از درمان دارویی تبعیت از رژیم غذایی در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل افزایش یافته بود که این افزایش از نظر آماری معنی دار بود. نتایج بیانگر کاهش معنی­دار میانگین هموگلوبین  A۱C در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل بود.اما کاهش میانگین نمرات تبعیت درمانی در فعالیت فیزیکی معنادار نبود. نتیجه گیری: یافته­های مطالعه حاضر می تواند به عنوان روشی جهت کنترل هموگلوبینA۱C به کار رود.

Keywords:

Stress inoculation , Glycosylated hemoglobin , Adherence to treatment , Type II diabetes. , تلقیح استرس , هموگلوبین گلیکوزیله , تبعیت از درمان , دیابت نوع دو