بررسی اعمال مالیات سبز بر حامل های انرژی انتشار دهنده گاز دی اکسید کربن و منفعت مضاعف ناشی از آن در اقتصاد ایران

یکی از مهمترین چالش های فراروی دولت ها در قرن بیست و یکم، بحران های زیست محیطی است. به همین دلیل دولت ها می کوشند تا با اتخاذ سیاست ها و برنامه های مختلف، بر مشکلات فائق آیند. افزایش مصرف بی رویه سوخت های فسیلی نه تنها تحدیدی برای مصرف آینده آنها است، بلکه آثار منفی زیست محیطی آن نیز به عنوان مقوله مهم مورد توجه دولت مردان است. بر همین اساس در این مطالعه با استفاده از روش تعادل عمومی قابل محاسبه آثار رفاهی و زیست محیطی سیاست مالیات سبز بررسی و تغییرات رفاه، میزان تولید و تغییرات آلاینده دی اکسید کربن برای سال ۲۰۱۵ در ایران و بخش های زغال سنگ، نفت، گاز و فرآورده های نفتی در قالب هشت سناریوی مالیاتی ارزیابی شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که با وضع مالیات بر بخش های آلاینده، در همه سناریوها با لحاظ اثر مثبت کاهش آلودگی، تغییرات رفاه مثبت است و میزان آن با افزایش نرخ مالیات افزایش می یابد، اما تولید در تمامی سناریوها کاهش یافته است؛ درنتیجه در ایران با اعمال مالیات سبز منفعت مضاعف حاصل نمی شود، همچنین بالاترین نرخ رشد رفاه به ازاء نرخ مالیات ۴ درصد (سناریوی چهارم) است که به عنوان نرخ بهینه در نظر گرفته می شود.

Keywords:

مالیات سبز , منفعت مضاعف , الگوی تعادل عمومی قابل محاسبه , رفاه اجتماعی