تاثیرسدیم نیتروپروساید بر افزایش پتانسیل گیاه پالایی عنصر روی به وسیله ریشه گلرنگ

سابقه و هدف: استفاده از مولکول های سیگنال نظیر سدیم نیتروپروساید، به عنوان دهنده نیتریک اکساید، افزایش پتانسیل گیاه ­پالایی را در برخی از گونه های گیاهی افزایش می دهد. بنابراین مطالعه پیش رو  با هدف بررسی نقش سدیم نیتروپروساید در افزایش پتانسیل گیاه پالایی و پاسخ های فیزیولوژیک ریشه گیاه گلرنگ تحت تنش عنصر روی انجام شد. مواد و روش ها: تیمارها در قالب طرح کاملا تصادفی با ۵ تکرار اعمال گردیدند. پس از ۱۰ روز، سطح نشانگرهای تنش اکسیداتیو (نظیر پراکسید هیدروژن و پراکسیداسیون لیپید) و مقدار ترکیبات آنتی اکسیدانت (نظیر گلوتاتیون، آسکوربات و فیتوکلاتین)، مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج و بحث: به کارگیری سدیم نیتروپروساید منجر به تخفیف ممانعت از رشد ناشی از زیادی عنصر روی در ریشه گیاهان گردید که این امر احتمالابه واسطه القاء برخی از ترکیبات آنتی اکسیدانت می باشد. در قیاس با گیاهانی که تنها در معرض عنصر روی قرار گرفته بودند، استفاده از سدیم نیتروپروساید منجر به کاهش مقدار نشانگرهای تنش اکسیداتیو و همچنین فعالیت آنزیم سوپراکساید دیسموتاز شد. هیچ گونه ارتباط آماری معنی داری بین استفاده از سدیم نیتروپروساید و مقدار آسکوربات و گلوتاتیون مشاهده نشد درحالی که تحت به کارگیری سدیم نیتروپروساید، میزان فیتوکلاتین­ ها به طورمعنی داری افزایش یافت. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان می دهند که به کارگیری سدیم نیتروپروساید منجر به افزایش مقاومت نسبت به سمیت ناشی از عنصر روی می شود که این امراحتمالا به واسطه کلات شدن بیشتر روی از طریق تحریک تولید فیتوکلاتین انجام می شود.  

Keywords:

گلرنگ , فلزات سنگین , نیتریک اکساید , تنش اکسیداتیو