مدل سازی کنتیک زیست پالایی آب زیرزمینی آلوده به ترکیباتBTEX
Publish place: Environmental Sciences، Vol: 14، Issue: 4
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 251
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SCJS-14-4_011
تاریخ نمایه سازی: 11 آبان 1400
Abstract:
سابقه و هدف: ترکیبات هیدروکربنی در اثر تصادفات در موقع حمل ونقل، ذخیره سازی و یا فرآیندهای پالایشگاهی به ویژه در کشورهای تولیدکننده نفت منابع آب زیرزمینی را (هم در منطقه غیراشباع و هم در منطقه اشباع) آلوده می کنند. با توجه به پیچیدگی های حاکم بر محیط آب زیرزمینی، تاکنون پژوهش چندانی در ارتباط با پاک سازی این آلودگی ها در ایران انجام نشده است. ترکیبات بنزن، تولوئن، اتیل بنزن و زایلن (BTEX) به دلیل حلالیت نسبتا بالا در آب و خاصیت سرطان زایی که دارند، از دیگر ترکیبات نفتی خطرناک تر هستند. این تحقیق با هدف مدل سازی کنتیک زیست پالایی نمونه های آب زیرزمینی آلوده به BTEX انجام شده است.مواد و روش ها: نمونه های آلوده آب زیرزمینی از محدوده پالایشگاه تهران تهیه شده و به روش غنی سازی، باکتری های تجزیه کننده ترکیبات BTEX غربال گری و جداسازی شدند. پس از شناسایی مولکولی باکتری های جداشده، سویه Pseudomonas sp. BTEX-۳۰ که بهترین عملکرد را در بین سایر سویه های باکتریایی داشت برای بررسی های کنتیک انتخاب شد. آزمایشات کنتیک در بطری های شیشه ای ۵۰۰ میلی لیتری با درپوش پیچی تفلونی برای جلوگیری از نشت بخارات ترکیبات BTEX به محیط در شیکر انکوباتور با دور موتور۱۰۰ دور در دقیقه، در دمای ۳۴ درجه سانتی گراد و با pH برابر ۶/۷ انجام شده است. کنتیک زیست پالایی برای دو حالت تک سوبسترا (غلظت هر کدام از سوبستراها ۲۵۰ میلی گرم بر لیتر) و مخلوط ترکیبات BTEX (مجموع غلظت سوبستراها ۵۰۰ میلی گرم بر لیتر به نسبت مساوی) بررسی شده است. همچنین برای به دست آوردن رطوبت بهینه زیست پالای در منطقه غیراشباع آب زیرزمینی، رطوبت های مختلف مورد بررسی قرار گرفت.نتایج و بحث: بر اساس نتایج به دست آمده، معادله مونود بهترین برازش را هم برای کنتیک تک سوبسترا و هم برای مخلوط سوبستراها نشان می دهد. حداکثر نرخ مخصوص زیست پالایی () برای ترکیبات بنزین، تولوئن و اتیل بنزن به ترتیب ۴۵/۰، ۴۳/۰ و ۳۵/۰ در ساعت به دست آمد. باکتری قادر به تجزیه زایلن در حالت تک سوبسترا نبود. حداکثر نرخ مخصوص زیست پالایی برای مخلوط سوبستراها ، ۴۴/۰، ۴۵/۰، ۳۸/۰ و ۳۳/۰ در ساعت به ترتیب برای بنزن، تولوئن، اتیل بنزن و زایلن به دست آمد. نکته قابل توجه تجزیه زایلن در حضور بنزن و تولوئن است که با افزایش جمعیت باکتریایی در اثر تجزیه بنزن و تولوئن، آنزیم های مورد نیاز برای تجزیه زایلن در دسترس قرار گرفته و باعث تجزیه زایلن نیز می شود.نتیجه گیری: باکتری Pseudomonas sp. BTEX-۳۰ هم در محیط آبی و هم در رطوبت های بالای ۲۰ درصد خاک غیراشباع قادر به زیست پالایی ترکیبات BTEX است، با وجود این بهترین عملکرد را در رطوبت۶۰ درصد نشان می دهد.
Keywords:
Authors
حمید رضا ناصری
دانشگاه شهید بهشتی، دانشکده علوم زمین، گروه زمین شناسی، تهران، ایران
کمال خدایی
دانشگاه شهید بهشتی، دانشکده علوم زمین، گروه زمین شناسی، تهران، ایران دانشگاه شهید بهشتی، پژوهشکده علوم پایه کاربردی جهاد دانشگاهی، گروه زمین شناسی محیطی، تهران، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :