سیویلیکا را در شبکه های اجتماعی دنبال نمایید.

برنامه ریزی سبز راه:تلفیق تفرج و حفاظت از منظر شهری نمونه موردی: رود دره درکه- تهران

Publish Year: 1385
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 164

This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download

Export:

Link to this Paper:

Document National Code:

JR_SCJS-3-11_007

Index date: 1 November 2021

برنامه ریزی سبز راه:تلفیق تفرج و حفاظت از منظر شهری نمونه موردی: رود دره درکه- تهران abstract

برنامه ریزی سبزراه ها یکی از مهم ترین ابزارهای برنامه ریزی در ارتقاءکیفیت زندگی ساکنان شهراست فضاهای سبز و سبزراه ها به علت دارا بودن نقش عمده در افزایش کیفیت هوا و ایجاد تغییرات مثبت در اقلیم محیط های شهری،برای نگهداری از کیفیت زیست محیطی شهرها ضروری هستند و ارزش های زیبایی شناختی این محیط ها را به نحو قابل توجهی افزایش می دهند. حفاظت از سیستم های طبیعی بوم شناختی، فراهم آوردن فرصت های تفریحی گسترده برای مردم در درون مناطق شهری و نواحی روستایی، تامین منافع اقتصادی و حفاظت از ارزش های فرهنگی و میراث تاریخی از جمله مزایای برنامه ریزی سبزراه ها هستند. توسعه و گسترش شهر تهران به سوی رشته کوه البرز و دامنه های شمالی سبب از نوین رفتن فضاهای باز و سبز، باغات،مناطق ارزشمند دره ها و کوهپایه و ایجاد تغییر و تحولاتی جبران ناشدنی در این محدوده شده است. احداث ساختمان ها،پل ها، جاده ها در حریم و حتمی بستر دره های شمالی تهران در کنار استفاده های فراغتی روند طبیعی را در این نواحی دچار اختلال نموده و سبب تغییر منظر در این مناطق با ارزش بوم شناختی گردیده است. در این میان برنامه ریزی این دره ها به عنوان سبزراه می تواند در بهبود وضعیت زیست محیطی این نواحی در کنار ایجاد پتانسیل های تفریحی برای ساکنان شهر موثر باشد. بنابراین،این نوشتار درصدد است تا با مرور ادبیات و پیشینه سبزراه ها،به معرفی این ابزار ریزی در جهت بهبود وضعیت دره های شمالی شهر تهران با تمرکز بر دره درکه بپردازد

برنامه ریزی سبز راه:تلفیق تفرج و حفاظت از منظر شهری نمونه موردی: رود دره درکه- تهران Keywords:

سبزراه , برنامه ریزی سبزراه , دره های شمالی تهران , دره درکه

برنامه ریزی سبز راه:تلفیق تفرج و حفاظت از منظر شهری نمونه موردی: رود دره درکه- تهران authors

نگین شعبانی

کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری، مربی پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی