سرمایه روانشناختی و اهمال کاری کارکردی تحصیلی: شواهدی از یک رابطه مثبت

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه مولفه های سرمایه روانشناختی و اهمال کاری کارکردی تحصیلی بود. پژوهش حاضر، از لحاظ هدف، کاربردی است و از لحاظ روش جزو تحقیقات توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری، دانش آموزان مقطه متوسطه دوم در استان کردستان بودند. با استفاده از شیوه نمونه گیری در دسترس نمونه ای به حجم ۸۰ نفر از دانش آموزان انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه سرمایه روانشناختی (لوتانز و همکاران، (۲۰۰۷ شامل چهار خرده مقیاس خوشبینی، امیدواری، تاب آوری و خودکارآمدی و پرسشنامه اهمال کاری کارکردی تحصیلی (کندمیر و پالانچی، (۲۰۱۴ بود. روایی پرسشنامه ها با استناد به نظر متخصصان، و پایایی آنها با استناد به ضریب آلفای کرونباخ بررسی و تایید شد. ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه سرمایه روانشناختی ۰/۸۷ و ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه اهمال کاری کارکردی تحصیلی، ۰/۷۳ بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون t تک نمونه ای، آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه هم زمان استفاده شد . نتایج نشان داد که میزان برخورداری از سرمایه روانشناختی نزد دانش آموزان مورد مطالعه در سطح بالا و میزان اهمال کاری کارکردی تحصیلی آنها در سطح متوسط بود. هر چهار مولفه سرمایه روانشناختی یعنی خودکارآمدی، خوشبینی، امید و تاب آوری، رابطه مثبت معناداری با اهمالکاری کارکردی تحصیلی داشتند. ترکیبی از مولفه های سرمایه روانشناختی پیشبینی کننده معنادار اهمالکاری کارکردی تحصیلی بودند و در این میان سه مولفه خودکارآمدی، خوشبینی و تابآوری، به تنهایی نیز پیشبینی کننده معنادار اهمالکاری کارکردی تحصیلی بودند.

Keywords:

سرمایه روانشناختی , اهمال کاری کارکردی تحصیلی , دانش آموزان