شناخت باکتری های عامل ایجاد عفونت ادراری در زنان باردار شهر آبادان و بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی این باکتری ها

تغییرات فیزیولوژیک ناشی از تغییرات هورمونی در هنگام حاملگی، به تغییر ترکیبات شیمیائی ادرار و تسهیل در رشد میکروارگانیسم­ ها منجر می­ گردد. هدف از این مطالعه، بررسی میزان شیوع باکتریوری و ارتباط آن­ با برخی از متغیرهای دموگرافیک در زنان باردار مراجعه ­کننده به آزمایشگاه دکتر صحتی شهرستان آبادان بوده است. برای تهیه نمونه، از روش جمع­ آوری ادرار میانه استفاده گردید و آنالیز نمونه ­های ادرار با استفاده از تست­ های بیوشیمیایی، کشت میکروبی و آنتی ­بیوگرام صورت گرفت. نتایج نشان داد که ۵۴/۴% زنان باردار دارای پیوری و ۲۸/۸% دارای باکتریوری می باشند. بررسی فاکتورهای مختلف نشان داد بین میزان باکتریوری با سن، میزان تحصیلات، سابقه دیابت و سابقه مصرف دارو ارتباط معنی ­داری وجود ندارد. نتایج نشان داد که تقریبا نیمی از زنان باردار دارای سابقه عفونت ادراری بوده و دفع پروتئین در افراد بیمار بیش ­تر بود. در این مطالعه خانواده استافیلوکوکاسه بیش ­ترین عامل مسبب عفونت مجاری ادراری گزارش شد که بعد از آن به ­ترتیب خانواده استرپتوکوکاسیه و خانواده انتروباکتریاسه قرار دارند. بررسی مقاومت آنتی­ بیوتیکی نشان داد که در حالت باکتریوری، باکتری ­ها بیش ­ترین مقاومت را نسبت به آنتی­ بیوتیک­ های کلیندامایسین، تتراسایکلین، آزیترومایسین و سفوکسی­تین و بیش ­ترین حساسیت را نسبت به آنتی­ بیوتیک ­های جنتامایسین، نیتروفورانتوئین، آمپی­سیلین و کوتریماکسازول دارند. باکتری­ های جدا شده از نمونه ­ها در محیط کشت طبق متد آنتی بیوگرام، مقاومت ­شان بررسی شده است. طبق این بررسی، زنان باردار واقع در سه ماهه سوم بیش ­تر مستعد ابتلا به عفونت مجاری ادراری بودند و پارامترهای دموگرافیک اثر معنی­ داری در ابتلای به عفونت ادراری در زنان باردار نداشت.

Keywords:

زنان باردار , باکتریوری , آنتی بیوگرام , مقاومت آنتی بیوتیکی , استافیلوکوکاسه