مطالعه روند تغییرات پاسخ لرزه ای اسکلت های ترکیبی قاب محیطی خمشی بلندمرتبه در ساختگاه های نزدیک گسل

این پژوهش به بررسی روند تغییرات پاسخ لرزه ای اسکلت های ترکیبی قاب خمشی محیطی و مقایسه آن با سیستم پایه، بر اساس نتایج تحلیل های غیرخطی تحت مجموعه ای از رکوردهای نیرومند سه مولفه ای حوزه نزدیک می پردازد. ساختارهای ترکیبی با تعبیه پیکربندی های چند طبقه ای المان های زیپر بزرگ مقیاس در اسکلت قاب محیطی خمشی حاصل می گردند. المان های زیپر بزرگ مقیاس، تنها در پانل های صلب سازه قاب محیطی تعبیه شده و دارای اتصال پیوسته با پانل زون های اسکلت مقاوم می باشند. پروسه مطالعاتی حاضر شامل بررسی چگونگی تغییرات پارامترهای پاسخ سه اسکلت مقاوم ۳۰ طبقه با و بدون پیکربندی المان های زیپر بزرگ مقیاس است. طراحی سازه های مطالعاتی بر اساس ضوابط مقررات ملی ساختمان و همچنین ویرایش چهارم آیین نامه طراحی ساختمان ها در برابر زلزله (استاندارد ۲۸۰۰) انجام شده است. مدل سازی رفتار غیرخطی اعضا و تعریف مفاصل پلاستیک بر اساس ضوابط FEMA۳۵۶ بوده و مجموعه تحلیل های غیرخطی تاریخچه زمانی با استفاده از نرم افزار SAP ۲۰۰۰ صورت گرفته است. کاربرد المان های زیپر بزرگ مقیاس در سیستم قاب محیطی خمشی، سبب پخش به نسبت یکنواخت تر نیروی محوری، برش، لنگر خمشی و پیچشی دینامیکی در ستون های محیطی پلان و کاهش دامنه دوران غیرخطی اتصالات می شود. همچنین، ارزیابی پارامترهای پاسخ دینامیکی این سازه ها نشان-دهنده ی بهره وری بالاتر سیستم سازه ترکیبی فوق بوده و کاهش نسبی پارامترهای پاسخ لرزه ای را در پی دارد.

Keywords:

ساختمان بلند , قاب محیطی خمشی , المان زیپر بزرگ مقیاس , حوزه نزدیک گسل , پانل زون