بررسی خوردگی حفره ای فولاد ساده کربنی در محلول حفره بتن و نقش بازدارندگی نیتریت با بررسی پتانسیل و شدت جریان پیل با الکترودهای یکسان

خوردگی حفره ای فولاد در بتن یکی از دغدغه های اساسی مهندسان عمران در بهره برداری بهینه از سازه های مسلح شده بتنی در محیط های آبی می باشد. معرفی روشی سهل و مطمئن برای پیش بینی امکان وقوع خوردگی حفره ای مورد توجه محققان خوردگی بوده است. هدف از تحقیق حاضر مقایسه مقادیر پتانسیل حفره دار شدن اندازه گیری شده از روشهای پلاریزاسیون با پتانسیل متغیر و آمپرمتر با مقاومت صفر(Zero resistance ammeter) است. همچنین در این مقاله نقش بازدارنده نیتریت در حفره دار شدن فولاد ساده کربنی توسط دو روش یاد شده بررسی گردیده است. بررسی انجام شده بر روی رفتار پلاریزاسیون با پتانسیل متغیر فولاد ساده کربنی در محلول حفره بتن (محلول اشباع هیدرواکسید کلسیم) بیانگر رفتار رویینگی تا وقوع فرایند فرا رویینگی ناشی از اکسیداسیون آب است. همچنین دیده شد که اضافه شدن ۵/۰ مولار نمک کلرید سدیم به همین محلول باعث وقوع خوردگی حفره ای در پتانسیل ۳۲۷ میلی ولت می گردد. اضافه نمودن یون بازدارنده نیتریت به میزان ۵/۰ مولار به محلول حفره بتن حاوی ۵/۰ مولار یون کلراید، باعث انتقال پتانسیل خوردگی فولاد به سمت مقادیر آندی تر به میزان ۵۶۲ میلی ولت شده است. روش آمپرمتر با مقاومت صفر برای اندازه گیری پتانسیل و شدت جریان اتصال دو الکترود یکسان از فولاد مورد آزمایش در محلول های یاد شده مورد استفاده قرار گرفت. نتایج به دست آمده از تغییرات شدت جریان اتصال نشان دهنده وجود رویینگی فولاد در محلول های حفره بتن و محلول حفره بتن حاوی یون های کلراید و نیتریت است حال آنکه خوردگی حفره ای فولاد در محلول اشباع حفره بتن حاوی یون کلراید پس از ۳۰۰ ثانیه به وقوع می پیوندد. وقوع خوردگی حفره ای را می توان با استفاده از نتایج حاصله به افزایش پتانسیل خوردگی از پتانسیل خوردگی به دست آمده از روش آمپرمتر با مقاومت صفر پیش بینی کرد که نتایج آن با پتانسیل خوردگی حفره ای به دست آمده از روش پلاریزاسیون با پتانسیل متغیر قابل مقایسه است.