تاثیر آموزش فلسفه بر باورهای فراشناختی، تفکر انتقادی و خودکارآمدی دانش آموزان ابتدایی

امروزه مدارس در کنار انتقال دانش اهمیت زیادی برای آموختن و یادگیری تفکر به دانش آموزان قائل هستند؛ بنابراین هدف از اجرای این پژوهش، بررسی تاثیر آموزش فلسفه بر باورهای فراشناختی، تفکر انتقادی و خودکارآمدی دانش آموزان ابتدایی بود. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان ابتدایی مدارس دولتی شهر همدان در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بودند. حجم نمونه پژوهش ۶۲ نفر بود که از طریق نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل )هرکدام ۳۱ نفر( جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه باورهای فراشناختی ولز و کاترایت- هاتون )۲۰۰۴(، آزمون سنجش تفکر انتقادی ساسو )۲۰۱۳( و مقیاس خودکارآمدی شرر و همکاران )۱۹۸۲( بود. آموزش فلسفه در ۱۲ جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس در قلاب نرمافزار spss۲۲ استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش فلسفه بر باورهای فراشناختی، تفکر انتقادی و خودکارآمدی دانش آموزان اثر معناداری داشت .)p< ۰/۰۱( با توجه به نتایج، آموزش فلسفه به کودکان میتواند بر ظرفیت شناختی و فراشناختی کودکان موثر باشد بنابراین پیشنهاد میشود در برنامه های آموزشی کودکان بیشتر مورد توجه قرار گیرد.

Keywords:

تفکر انتقادی , خودکارآمدی , باورهای فراشناختی , آموزش فلسفه