تدوین استراتژی توسعه طبیعتگردی بر اساس تحلیل SWOT و فرایند تحلیل شبکهای (ANP) مطالعه موردی (پارک جنگلی آبیدر در شهر سنندج)

صنعت گردشگری، بهویژه طبیعتگردی، بهمنزله رویکردی جدید برای توسعه هم زیستی انسان و اجتماع، بهمنظور بهرهوری اقتصادی، امروزه در توسعه مناطق جایگاه چشمگیری یافته است که توسعه آن نیازمند شناخت و آگاهی کافی از مسائل و عوامل موثر اقتصادی، اجتماعی، و فرهنگی هر منطقه است. پارک جنگلی آبیدر با مساحت ۱۵۵۵ هکتار در جنوب غربی شهر سنندج واقع شده است که به سبب جاذبههای طبیعی از مزیت نسبی برخوردار است. تحقیق حاضر با هدف شناسایی عوامل داخلی (قوت ها و ضعف ها)، عوامل خارجی (فرصتها و تهدیدها)، و تدوین استراتژی توسعه طبیعتگردی پارک جنگلی آبیدر انجام گرفته و بدین منظور از مدل تلفیقی SWOT و فرایند تحلیل شبکهای (ANP) استفاده شده است. فرایند تحلیل شبکهای اجازه اندازهگیری را در شرایطی که بین عوامل استراتژیک وابستگی وجود دارد میدهد. مدل شبکهای ارائهشده در این تحقیق بهمنظور تجزیهوتحلیل SWOT از چهار سطح، هدف (بهترین استراتژی) در سطح اول، عوامل SWOT و زیر معیارهای SWOT به ترتیب در سطوح دوم و سوم، و آخرین سطح از گزینههای استراتژی تشکیل شده است. جهت تعیین وزنهای عوامل SWOT بر اساس روش ANP پرسش نامهای بهصورت مقایسه زوجی با مقیاس نه تایی طراحی و تکمیل شد. پس از آن، دادههای جمعآوریشده با نرمافزار Super Decision تجزیهوتحلیل و استراتژیهای WTبهمنزله بهترین استراتژیها، برای توسعه طبیعتگردی منطقه مشخص شد. نتایج نشان داد که آسیبپذیری منطقه مطالعه شده (پارک جنگلی آبیدر) به لحاظ توسعه طبیعتگردی بالاست و همچنین توزیع و تخصیص مجدد منابع در سطح پارک جنگلی آبیدر، با توجه به محدود بودن فرصتها و بالا بودن ضعفها، امری الزامی است. بنابراین، در پایان راهکارهایی جهت توسعه طبیعتگردی در منطقه ارائه شد.

Keywords:

استراتژی طبیعتگردی , پارک جنگلی آبیدر , تحلیل SWOT , فرایند تحلیل شبکهای (ANP)